Angel

20. Gevangen

Voor mij staat een politiebarricade. In het midden staat een vrouw met een megafoon, en ze richt zelfverzekerd haar wapen op mijn voorhoofd.

"LAATSTE WAARSCHUWING! HANDEN OP JE HOOFD!"

Mijn ogen schieten in het rond, om te kijken of er ergens misschien een uitweg is. Overal in de straat staat politie. En ik zie zelfs een scherpschutter op het dak. En allemaal, echt ALLEMAAL, hebben hun wapens op mij gericht. Ik zucht diep. Er is geen uitweg meer...

Langzaam hef ik mijn armen op en leg ze op mijn hoofd. De vrouw voor mij kijkt me lachend aan.

"Nooit gedacht dat je je zo snel zou overgeven, Angel..."

Ik grom, en staar haar aan met een blik vol haat. Ik kijk naar de loop van het geweer dat ze nog steeds op mij heeft gericht. Wat nou als ik... Mijn gedachtes worden verstoord als een man me plotseling in mijn knieholtes trapt. Ik val op de grond, geen tijd om op tijd mijn handen uit te strekken val ik op mijn gezicht. Ik kuch, en een klein plasje bloed vormt zich voor mij op de grond. Woedend kijk ik de vrouw voor mij aan. Nonchelant wijst ze met haar geweer naar de gepansterde politiewagen.

"Laad haar in"

Met veel geweld wordt ik de wagen in geduwt. Ik grom en sis als de zwaar bewapende mannen me aanraken. Die allemaal angstig achteruit deinzen. Als ik uiteindelijk toch in de wagen zit, staar ik met een dodelijke blik naar de agente die me dit aandeed.

Wacht maar, miezerige tweepoot...

Ze schenkt me een vriendelijke glimlach, en gebaart iets naar de mannen achter me. Plotseling voel ik een steek in mijn arm, en staar verbaasd naar het verdovingspijltje dat erin steekt. Voordat ik mijn bewustzijn verlies, kijk ik de agente diep in haar ogen.

"Hier zul je spijt van krijgen, tweepoot..."