Eskiden olduğu gibi buradayım, bunu bildiğini biliyorum. Çekingence yudumluyorum iki elimle sıkıca sardığım kupanın içindeki ıhlamuru, kapalı perdelerinin arkasından beni izliyor olduğunu hayal ederek. Ancak sıcacık gülümsemen bulanıklaşmaya başladı barındırdığım hayal aleminde, üşüyorum. Yine de bekleyeceğim, korkak olduğum için yapabileceğim en iyi şey beklemek. Sadık sevgiliyi oynayarak saklayacağım korkaklığımı, karşı balkonda iri bedenin belirene dek. Böylece harika bir iş başardığıma inanacağım.
Ama biz hiç sevgili olmadık ki Chanyeol, o kadar yakınlaşmadık ki.
Karşılıklı balkonlarda oturup sohbet eden iki kişiydik biz. Şimdi balkonlardan biri kirlendi, yağmurlar yağdı üzerine. Boş bırakılmanın kırıklığıyla doldu, eskiden ne güzeldi oysa ki. Rengarenkti; duvarları, saksıları, çiçekleri. Canlı gibiydi, esen rüzgarların nefes alış-verişi olduğuna inanırdım. Güneş ışığı çok yakışırdı üzerine, ışıldardı adeta.
Ölmüş çiçekler artık o kadar güzel görünmüyor, duvarlar da eskisi gibi parlamıyor. Evrenin unutulmuş köşesi gibi, güneş bile es geçiyor sanki. Kuşlar gelmiyor artık, dış duvara astığın kuş yuvası da mahvoldu çünkü. Ben de onlara yeni bir tane yaptım, kendi balkonuma astım. Umarım bunun için bana kızmamışsındır, kuşlarını çalmak istemezdim.
Burada durup saatlerce oturduğun daireyi izlemek isterdim, akşam olduğunda odalarından birinin ışığını yaktığın günlerden birine bizzat tanık olmak. Sık sık kontrol ediyorum bunu, karanlıkta oturduğun gecelerin sayısını biliyorum. Fakat ıhlamurumbittiğinde içeri girmek zorunda kalacağım, elimdeki sıcaklık da giderse üşürüm çünkü. Üşümemi istemezsin, biliyorum. Çünkü seni tanıyorum, beni ne kadar önemsediğini hatırlıyorum. İki yabancı gibiydik belki ama birbirimiz için çok daha özeldik. Aramızdaki anlamlandıramadığım samimiyeti çok özledim Chanyeol.
Bu yüzden yavaş yavaş yudumladığım bu ıhlamur bitene kadar burada bekleyeceğim. Kulaklarım kalın sesin için tetikte olacak, gözlerim kırmızı saçlarını arayacak.
Ah, ama saçların hala kırmızı mıdır ki? Tüm gücüyle saçlarına tutunmaya çalışmış o kırmızı boya zamana bu kadar karşı gelebilir mi ki? Dışarı çıkmıyorsun çünkü, biliyorum. Kapının açıldığı o sayılı anlar sipariş ettiğin yemeği getiren çocuğa ait oluyor. Kıskanıyorum belki, sadece biraz.
Güvenlik görevlisine her gün soruyorum seni, dışarı çıkıp çıkmadığını öğrenmek için. Biliyor musun o gerçekten harika bir sırdaş. Sana karşı hissettiklerimi kimseye söylemiyor, bana bile. Bu yüzden bilmiyorum senden ne istediğimi, sana karşı ne hissettiğimi. Verdiği cevapla kafamı eğip oradan ayrılırken yüzündeki tüm kırışıklıklarla gülümsüyor sadece, eskiden olduğu gibi kalbim sıcacık olsun diye.
Ama seninle ettiğimiz muhabbetler, geceyi dolduran kahkahan, ara ara yaptığın sakarlıklar olmadan kalbimin bir parçası devamlı üşüyor. Mutsuz değilim, harika arkadaşlarım ve neşeli bir hayatım var, buradan ayrıldığımda bir parçamı unutmuş gibi hissediyorum sadece. O parça sürekli seni bekliyor. Gerçi son kısım hariç sen bunları biliyorsun çoktan, biz hep böyle saçma şeylerden konuşurduk zaten.
Ah bu arada Kyungsoo'yu hatırlıyor musun, ilginç biri olduğunu, bir gün tanışmak istediğini söylemiştin hani? Bir gün ikimizi de karşına alacağını ve kafalarımızı tokuşturacağını söyledi bugün, çok aptalmışız çünkü. Şimdiden uyarmak istedim.
Bu mektup burada bitiyor Chanyeol, ıhlamurum bitmek üzere. Sonra devam edeceğim ama, söz veriyorum. Eğer mektubuma bir şey olursa seni mahvederim haberin olsun! Olmayacağını biliyorum ama, her gece ışıklarımı kapatıp uyumaya gittiğimde gizlice balkonuna uğruyorsun çünkü. Eminim bundan, her gece rüyamda görüyorum. Renkli kağıtlara dayanamazsın sen hem, bu yüzden kırmızı zarfı gördüğünde mutlaka yerden alacaksın, bunu da biliyorum.
Gerçekten aptalca şeylerden konuşuyorduk değil mi?
Gitmeden önce, her zaman yanında olduğumu bilmeni istiyorum. Aslında bu oldukça büyük bir yalan, çünkü aramızda duvarlar var. Ama emin ol korkaklığımı aştığımda bu duvarları da aşacağım. Tamamiyle ulaşacağım sana. Umarım o zaman kafamda kurguladığım korkunç senaryoların yalandan ibaret olduğunu öğrenirim. Umarım iyisindir Chanyeol, bunu kontrol edecek kadar cesur olamadığım için özür dilerim.
Ah bitirmem gerekiyordu değil mi? Sohbet ederken de böyle olurdu, çok konuşurdum hep, özür dilerim.
Görüşürüz Chanyeol, umarım.
Elindeki kağıdı dikkatlice katladı genç adam, ardından özenle kırmızı zarfın içine yerleştirdi. Mavi mürekkepli kalemle yazılmış mektubun zarf içindeki konumundan tatmin olduktan sonra önündeki sehpada duran paketi aldı, açıp içindeki ıhlamuru son kez kontrol etti. Bir sorun olmadığına emin olduktan sonra kapatıp zarfın içine yerleştirdi ve son kez baktı zarfa. Ardından elindeki zarfı karşısındaki balkona fırlattı ve hınzırca gülümsedi.
Chanyeol ıhlamurdan nefret ederdi.
miriba ehehe ne kadar fften ffe atlayan bir yazar ehehe üzgünüm ehehe ıhlamura olan sevgim için bir fic yazmalıyım dedim sonra yazdım ve işte burdayım :> umarım beğenmişsinizdir kırmızı kırmızı chanyeol'ler diliyorum sizlere hoşça kalın!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
