Angelic Touch

Κεφάλαιο 20

Φαινόταν αρκετά εκνευρισμένος με την όλη κατάσταση με τον Τεό πριν. Είχε κατεβάσει το χέρι στις ταχύτητες. Έτσι, βρήκα ευκαιρία και του το έπιασα απαλά. Αμέσως ηρέμησε αλλά το πρόσωπο του ήταν ακόμα σφιγμένο.

"Τι έπαθες τώρα;" ρώτησα με ήρεμο τόνο.

"Σαν τι να πάθω;" απάντησε γεμάτος ειρωνία.

Δεν με κοιτούσε καν.

"Τότε γιατί φέρεσαι έτσι, τόσο τσαντισμένα;" είπα και χάιδεψα το ανάποδο της παλάμης του.

"Μια χαρά είμαι" είπε ξερά και απομάκρυνε το χέρι του από το δικό μου.

Σκέφτηκα να μην μιλήσω άλλο και επιβαρύνω την ατμόσφαιρα. Έτσι γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και κοιτούσα το δρόμο.

Όταν φτάσαμε στο Πανεπιστήμιο βγήκα και έκλεισα την πόρτα. Το ίδιο έκανε και εκείνος με πιο πολλά νεύρα.

"Τι έπαθες ρε Κωστή γαμώτο;" πλέον είχα βγει από τα ρούχα μου.

Ας μου έλεγε τουλάχιστον τι σκατά τον πείραξε και κάνει έτσι.

"Αυτός δεν ήταν ο Τεό από το μπαρ;" ρώτησε και γύρισε να με κοιτάξει.

"Ναι" είπα διστακτικά.

"Τον βλέπεις ακόμα;" ήταν φανερά εκνευρισμένος.

"Όχι πολύ συχνά" προσπάθησα να δικαιολογήσω τον εαυτό μου.

Δεν πρόκειται ποτέ να του έλεγα ότι μου στέλνει καθημερινά μυνήματα και με παίρνει τηλέφωνο. Ούτε ότι με φίλησε δυο τρείς φορές ακόμα.

"Και σήμερα τι σου είπε;" ρώτησε και έβαλε τα χέρια στις τσέπες του.

"Τα τυπικά" προσπάθησα να σκεφτώ κάτι καλύτερο.

Του έλεγα ψέματα. Δεν ήθελα αλλά ούτε ήθελα πάλι να τον χτυπήσει. Και μπορεί και όλο αυτό μεταξύ μας να τελείωνε εξαιτίας ενός βλάκα που δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν τον θέλω.

"Μάλιστα" κλείδωσε το αυτοκίνητο και μπήκε μέσα στο κτίριο χωρίς να πει τίποτε άλλο.

Δεν φάνηκε να πείστηκε. Αμάν πια αυτό το παιδί.

Μπήκα και εγώ μέσα μετά από λίγο. Καθόταν εκεί με τους φίλους του. Τον προσπέρασα και πήγα και έκατσα μόνη μου σε ένα παγκάκι. Έβγαλα κάποια βιβλία από την τσάντα μου για να τελειώσω ό,τι είχα αφήσει.

Έριχνα κλέφτες ματιές και τον έβλεπα να με κοιτάζει. Δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα να γράφω. Λίγο αργότερα η Μαρία ήρθε τρέχοντας κατά πάνω μου.