Lea's pov
Dahan dahan akong umupo mula sa pagkakahiga iniiwasang makagawa ng ingay mula sa higaan naming kawayan.
Inilibot ko ang paningin sa aming munting tahanan bawat parte bawat sulok tanging mga kahoy lamang ang nagsisilbing haligi katabi ng aming higaan ay ang aming maliit na telebisyon at nagiisang upuang kahoy ang kusina naming buong araw kong pinaglalaanan ng oras maipagluto lamang ng masarap na pagkain ang aking asawa mga bagay at karanasang hindi ko naranasan noon.Tumingin ako sa aking asawa na himbing na himbing ang pagtulog.
"Mahal!.." Mahina kong tagaw ngunit wala syang imik mas mabuti narin iyon dahil hindi ko kayang sabihin sa kanya ang mga katagang bibitawan ko na ilang taon ng bumabagabag sa isip at puso ko
Kinuha ko ang maliit na piraso ng papel na nakatago sa ilalim ng aking unan
"G-gabriel, I'm pregnant your gonna be a father." Mahina kong sambit habang dahan dahang sinusuklay ang kanyang buhok gamit ang aking kamay
"It's a boy gab.. I think his gonna be handsome as you.. His gonna be a good boy just like you!" Binuklat ko ang litrato at tinignan ito
"He's so cute gab! Sana.. Sana makita ko pa syang lumaki." Mariin kong ipinikit ang aking mga mata ng umagos ang luha ko
"Gab, mahal na mahal kita! And leaving you is the only option now. I will save you gabriel!" Dahan dahan ko syang hinalikan sa noo
Hinawakan ko ang maliit na umbok sa aking tiyan dahan dahan kong kinuha ang kamay ni gabriel at idinampi ito sa aking tiyan "itong batang nasa sinapupunan ko,ang anak natin ibibigay ko sya sayo kahit masakit gagawin ko yun!"
"Bigyan mo sana sya ng isang napakagandang pangalan,yung pangalang hinding hindi ko malalamang sya ang anak ko."
Tinakpan ko ang bibig ko gamit ang aking kamay para maiwasan ang papalakas kong iyak hindi ko kaya gab!tulungan mo ko!hindi ko na kaya.
"Gab!mahal na mahal kita pero simula sa gabing ito kakalimutan mo na ako!"
"Sana mapatawad mo ko sa gagawin ko at isipin mo na ding kahit kailan hindi na ako maaaring bumalik sayo!"
Sa gabing iyon nilisan ko ang tahanan namin. Iniwan ko sya itong anak natin ibibigay ko sya sayo,ibibigay ko sayo ang nagiisang nagbibigay ugnayan sating dalawa...
Sorry! This is the only way to save you my gabriel and my son."
After 6 years...
Gabriel's pov
I woke up months ago from my coma and now i don't remember anything. Yes, i have an amnesia.
Maraming tanong ang palaging pumapasok sa isip ko kung sino ako? Sino sila? Sino ba talaga ang dapat kong paniwalaan?Naramdaman kong may humihila sa damit ko tiningnan ko kung sino ito
" papa! Huhu may suat(sugat) ako huhu!"
Marahan at puno ng pagiingat ko itong kinarga
" what happen baby? Does it hurt?" May kaunting gasgas ang anak ko sa braso na medyo may lumalabas na dugo
He nodded he's head
"You want me to clean it?"
Timingin sya sa akin ng may takot at pagaalinlangan
Agad agad syang umuling iling hanggang sa lumakas ang iyak nito
" why why!? Hush baby why? You don't want daddy to clean your wound?
" i wAT(want) MOMMY"
Nanigas ang buo kong katawan pagkarinig sa salitang iyonOo nga pala ang ina ng anak ko.
Ang ina ng anak kong hindi ko kilala kung sino o mas tamang sabihin
"hindi ko maalala kung sino ang ina ng anak ko."-pagpasensyahan ang wrong grammar.
YOU ARE READING
Save you
RomanceLeaving you is the only option! Iiwanan kita pati ang anak natin dahil ito lang ang natitirang paraan. Bigyan mo ng isang napakagandang pangalan ang anak natin yung pangalang kahit kailan hindi ko malalamang sya ang anak ko. Sorry cause this is the...