Because of you..

Jayda

"Zou je mn boeken willen pakken alsjeblieft? De rest kan ik zelf wel." Ik ben afgekoeld. Michelle en Ariyaelie zijn echt aardige meisjes en zonder hun had ik de dag waarschijnlijk niet langer volgehouden. Ik heb besloten dat ik de hulp die ik krijg gewoon zal accepteren, maar mensen moeten echt ophouden om me als zielig te zien. Ik ben niet zielig.

Jayden staart me aan, hij heeft alle geduld. We lopen naar het muzieklokaal en Jayden zet mijn boeken neer op een plek die blijkbaar naast die van hem is. "Dankjewel." bedank ik hem en dan begint de les.

Na een uur is de dag eindelijk voorbij en kan ik naar huis. Ik sta in de kantine tegen een muurtje aan met mijn tas in mijn hand. Ik pak mijn telefoon om mijn broertje te bellen.

"Hi sis." neemt Cameron zijn telefoon op.

"Hi broertjelief, ben je al uit?" vraag ik hem.

"Ik zit tot 5 uur, ben je al uit dan?" vraagt hij bezorgd.

"Ja Cam, dat zei ik je nog.." ik zucht diep.

"Shit!" vloekt hij.

"Maak je geen zorgen ik regel wel wat. We eten pizza vandaag want koken zit er voor mij echt niet in." stel ik hem gerust.

"Meld me als je thuis bent goed? En dat vind ik prima." zegt hij dan.

"Ja, love you Cam" met die woorden hang ik op.

Urgh ik moet nu een lift zien te regelen naar huis en ik ken niemand.

Ik laat mij voorzichtig langs de muur naar beneden zakken.

"Jayda!" hoor ik een vrolijke stem zeggen. Trish komt op me afgelopen. Ik glimlach naar haar.
"Hi, Trish."
"Je ziet er vermoeid uit, je bent toch al uit of niet?" zegt ze terwijl ze naast me komt zitten op de grond.

"Ja klopt, ik uh ik ben een beetje moe." mompel ik. Trish knikt instemmend. "Ja, ik ook, kom we gaan naar huis, moet je naar de parkeerplaats?" Trish staat op en steekt een hand naar me uit.

"uh, nee." zeg ik terwijl ik haar hand aanneem en op sta. "Hoe ga je dan naar huis?" vraagt ze me. "Ik weet het niet.." zeg ik zacht. "Meisje toch, waar woon je?" vraagt ze. "East Harlem." Ze schrikt op.

"Oké ik breng je wel naar huis, kom geef je tas maar." Trish pakt mijn tas nog voordat ik wat kan zeggen en loopt ermee weg.

Jayda je zou vandaag alle hulp accepteren die je kreeg dus dat ga je dan ook doen. Die woorden herhaal ik vijf keer voor ik achter haar aan loop.

Onderweg naar huis verteld Trish een paar dingen over haarzelf.
"Dus als ik het goed begrijp, ben jij populair. Jij, Nelly, Mason, Lorenzo en Jayden, jullie zijn een groepje samen?" Trish knikt terwijl ik door ga met het samenvatten van haar verhaal.

"Oké en jij gaat met Mason de blanke jongen?" Trish knikt weer. "Blank is je type?" ze schiet in de lach waardoor ik zelf ook moet lachen. "Ja blijkbaar wel." beantwoord ze mijn vraag als ze is bijgekomen van het lachen. "Wat is je afkomst eigenlijk?" vraag ik haar dan.

"Surinaams Frans." Beantwoord ze mijn vraag "En jij?" Ik glimlach. "Surinaams Ghanees." Trish glimlacht. "Vandaar die prachtige huidskleur." ik glimlach weer om haar compliment.

"Oké en jullie hebben altijd van die rare feestjes?" ga ik verder. Trish knikt. "Hoe kan het eigenlijk dat zo een aardig meisje als jij bevriend is met zo iemand als Nelly..?" Trish lacht weer. "Nelly kan aardig zijn, ze heeft alleen wat tijd nodig en al helemaal als ze denkt dat je komt om Jay van haar af te pakken, dan kan ze en echte bitch zijn inderdaad."

Ik verslik me in mijn spuug. "Wat?" Trish lacht voor wat lijkt de honderdste keer. "Jij pakt Jay van Nelly af en aan je reactie te zien heb je het niet eens door."

"Ik doe helemaal niets met niemand. Ik ben niet geïnteresseerd in Jay en hij ook echt niet in mij dus Nelly moet zich nergens zorgen over maken." stel ik haar gerust.

"Nou we shall see Princess." zegt Trish terwijl ze voor mijn appartement stopt. Ik stap uit de auto en zwaai haar uit. Als ze de hoek om is loop ik het appartement in. Het is half vier en ik begin al honger te krijgen, maar met die krukken en mijn enkel kan ik ook weinig.

Ik plof neer op de bank met een leesboek en val niet lang daarna in een diepe slaap.

"Jaydaaaaa word nou wakker!" Cameron schud me heen en weer. "Ik ben al wakker rustig." mompel ik half dronken van mijn diepe slaap. "Je zou toch pizza bestellen?" Shit!

"Ja, maar ik kreeg al honger om half 4 en als ik dan pizza zou bestellen zou het koud zijn dus ik dacht ik bestel het wel rond half vijf dan is het er op tijd voor je thuis bent. Maar uh ik denk dat ik in slaap ben gevallen.." Cameron lacht om mijn poging tot een excuus.

"Naja ik heb het al besteld, het is er over twintig minuten. Hoe was je eerste dag?" Mijn broertje tilt mijn benen op en gaat op de bank zitten, vervolgens zet hij mijn benen op zijn schoot en begint wat te zappen op de tv.

"Horror, ik blijf de rest van het semester wel gewoon thuis en ga nog twee banen zoeken." Cameron lacht om mijn opmerking en ik lach met hem mee.

"Zo erg kan het niet geweest zijn." zegt hij. "Ze vroegen me naar mam en pap, toen begon ik te huilen voor mijn meester en ik haaaaat huilen Cameron dat weet je, daarna vielen mijn boeken steeds op de grond en ik kon ze natuurlijk niet pakken want ik weet niet hoe ik met krukken om moet gaan en iedereen vind me dan ook zielig en dat haat ik nog meer dan huilen en toen deed een meisje ook nog als een bitch en liet me express vallen en dan heb je Jayden.." Na alles in een keer eruit gefloept te hebben neem ik een diepe zucht en laat ik me met een harde kreun achterover vallen in de bank.

"Hahah awhh zusje lief, huilen is menselijk, het werd eens tijd dat je dat een keertje deed ik begon me al zorgen te maken. En je kan bitches wel aan dat weten we allemaal, maar doe voor nu nog maar niets. En Jayden? Klinkt als en jongen, een leuke jongen, is iemand verliefd?" plaagt Cameron mij.

Ik leg hem het hele verhaal van Jayden uit en dan komt de pizza.