AŞKIN BÖYLESİ (BTS ver.)

BÖLÜM 29

AŞKIN BÖYLESİ

*FULL NAMJİN*

....

Yerde ki kanlar...

Derin bir nefes alıp hızla Namjoon'u götürdükleri yere gittim ameliyathaneye....

Neden bu kelime kalbime delik açılmasını sağlıyordu. Yerdeki kaları takip ederek gittikleri ameliyat haneyi bulurken içeri elindeki kan torbalarıyla giren hemşireleri bir kenara çekip hızla içeri girdim.

Ama çoktan Namjoon kanlar içinde sedye de ameliyat ediliyordu bile bedenim...neden onu hissetmek bu kadar zordu neden Namjoon'u bu şekilde görmek zorundaydım daha bu sabah beraberken.

''N-namjoon...''

Fısıltı gibi çıkan sesimle ameliyatı yapan doktorlar bana bakmışlardı.

''burada ne yapıyorsunuz Doktor SeokJin lütfen dışarı çıkın'' Namjoon'a adım atmaya çalıştım ama bedenim yerinde öylece kalmıştı Ta ki ekranda Namjoon'un kalp atışlarını belirten aletten ardı ardına ''dıııııt'' sesi gelene kadar.

O...ölüyordu hem de gözlerimin önünde..

Bacaklarım beni taşmayıp yere diz çökerken doktorların onu yaşatmak için veridkleri mücadeleyi izledim.

''nabız yok efendim''

''hemen defi'yi getirin 360!a şarj et.... ve çekilin'' elektirik şoklarını Namjoon'un göğsüne tek tek uygularken gözümden akmaya devam eden yaşlarla ona baktım Gözlerimin önünde ölen bedene Namjoon'uma.

Birden yerden kaldırılıp dışarı taşınırken beni kimin taşıdığına bakmadan yürümeye çalıştım ama tutmayan bacaklarım yüzünden durmadan sendeliyordum.

Dışarı çıkıp duvar dibine kendimi bırakırken bana sarılan kişiyi umursamadan yüzümü boynuna koydum ve ağladım hayatımda ağlamayı sevmeyen ben onun için ağladım. Ve onun için 2.kez ağlayan be...yine elimden bir şey gelmiyordu.

''E-eğer o ölürse....d-doktorluğu bırakırım hiç düşünmeden bırakırım eğer o bu hastane de o sedye masasında beni bırakıp giderse bende buralardan çeker giderim.''

''SeokJin iyi değilsin''

''değilim...o ö-ölüyor hem de gözlerimin önünde'' bir çift eller başımı kaldırıp bulanık gören gözlerimdeki yaşları silerken sırtımı soğuk duvara yasladım. Ciddiydim eğer bu hastane de onun ölümü gerçekleşirse doktorluğu bırakırdım. Her şeyimle birlikte....

''hayır o iyi olacak...merak etme'' burnumu çekip bulanık gören gözlerimi kırpıştırdığımda karşımda Ken'i görmüştüm daha bugün ona Namjoon'a ait olduğumu anlatırken ne kadar kırılmıştı ama ya şimdi...beni teselli ediyordu.

''o iyi olmayacak...onu gördüm gözlerimin önünde ölürken görüdm artık benim olan kalbi atmıyordu.'' gözyaşlarım ardı arkasına akmaya devam ederken başımı yaslayıp gözlerimi sıktım. Lütfen tanrım onu bende alma...tek isteğim bu.

Eğer onun için bir şeylerden vazgeçmemi istersen her şeyden vazgeçebilirim ama yeter ki o..ve baa ait olan kalbi atmaya devam etsin eğer onun için en değerlim olan doktorluktan bile vazgeçebilirim sadece onu bana ver...lütfen..

''ağlama lütfen''

''sen hiç kalbinin diğer parçasını gözlerinin önünde ölürken gördün mü? sen hiç ne düşüneceğini bilebildin mi? sen hiç hayatında en sevdiğin şeyi mesleğini aşkın için verebileceğini düşündün mü? be yapacağım gerekirse doktorluğu onu için bırakırım sen bunları yapabilir misin?''