Blood ᴶᴶᴷ

B/19

Sonunda kendini bahçeye atan Jisun duraksayıp etrafına bakındı. Kafasını dinleyeceği sessiz bir yer aradı fakat gözüne öyle bir yer ilişmedi. Nefesini dışarı verip eliyle alnını sıvazlarken arkasından adının seslenildiğini işitmişti.

Başını kaldırıp arkasına döndüğünde kendisine doğru ilerleyen abisini görmüştü. Bunca zamandır ondan haberi olmamıştı. Garip bir şekilde babasını hatırlıyor, fakat onu hatırlamıyordu. Annesi bile bir abisinin olduğundan hiç bahsetmemişti.

"Konuşalım mı?"

Jisun öncelikle sessiz kalıp öylece karşısındaki bedeni süzdü. Arkadaşı Taehyung'a o kadar benziyordu ki..

"Peki.."

V gülümseyip yanında durduğunda beraber yavaşça ilerlemeye başlamışlardı. İkisi de bir müddet sessiz kalıp etrafı izlemişti. Daha sonra sessizliği bozup konuşan V olmuştu:

"Babamız seni ve annemi çok seviyor Jisun.."

Jisun sessizliğini bozmamıştı. Kalbi buruktu, her şey çok tazeydi. Bu yüzden şu an için babasıyla samimi olabileceğini sanmıyordu.

"Bu yüzden sizi kontrol etmem için beni hep yanınıza gönderiyordu."

V'nin sözleri Jisun'u duraksattı. Kaşlarını çatarken bedenini yanında olan abisinden tarafı çevirdi. Gözleri yüzünde gezinirken zihninde, Taehyung'u yanından kovduğunda bir türlü gitmemesi canlanmıştı.

"O halde sen..?"

"Evet, Kim Taehyung bendim.."

Jisun şaşkınlığını gizleyememişti. Onca zaman abisi yanındaydı meğer..

"O yüzden mi annemden kaçıp duruyordun..?"

Taehyung dudaklarını birbirine bastırıp başını olumlu anlamda sallamıştı. Jisun'un yüzünde hafif bir tebessüm oluşmuştu. Her şeye rağmen yakın arkadaşının abisi olması onu mutlu etmişti. Fakat aklına gelenler yüzünden yüzündeki o küçük tebessüm de yok olmuştu.

"Sen bana mesaj attığın zaman sağdan gitmememi istemiştin. Jungkook'ların orada olduğunu biliyordun o halde? Neden Aswel'a haber vermedin?!"

Jisun'un sesi yükseldiğinde Taehyung umursamazca etrafına bakındı. Küçüklüğünden beri Jungkook'dan hoşlanmıyordu. Nedeniyse babasının kendisinden çok onu övüp arka plana atılmasıydı.

"Ondan hoşlanmıyorum."

Jisun kaşlarını çatıp başını iki yana salladı. Bu resmen işkenceye maruz bırakmaya giriyordu. Gözleri önünde o kadar acıyı çekmişlerdi. Üstelik hak etmedikleri halde..

"Derdin Jungkook'la ama diğerleri de kurunun yanında yandı. Onlar bunu hak etmedi ki! Hadi onları düşünmedin, aralarında ben de vardım, zarar görebilirdim! Beni de mi düşünmedin?"

"Sana hiçbir şey olmazdı ki. Babam sana ölümsüzlük büyüsü yapmıştı çünkü.."

Jisun histerik bir şekilde gülüp saçlarını geriye doğru taradı. Bu kadar rahat konuşması sinirlenmesine neden olmuştu.

"Ölmezdim ama çektiğim acıyı biliyor musun sen?! Ne kadar saçma bir düşünce bu?! Üstelik sadece ben değil diğerleri de öyle! Hak etmedikleri acıyı çektiler.. senin yüzünden!"

Derin bir nefes alıp kardeşine yaklaşan Taehyung kollarından tutmuş, sinirden kızaran yüzüne bakmıştı.

"Çektiğin her acı için özür dilerim, fakat bilmediğin çok şey var. Bu yüzden bu konuyu kapatalım. Hava soğuyor içeri girelim hadi."