Şansa inanır mısın? Ben inanmam hatta pek şansla alakam yoktur. Çünkü şans bana sırtını döndü. Şans benim yanımda olmadı hep bir şeyler engel oldu.
Koltuğumdan dışarıya göz attığımda yağmur altında ıslanan köpeklerin havladıklarını gördüm. Hızla ayağa kalkıp yağmurluğumu üzerime geçirdim daha sonra mutfağa girip koca bir kaba su koydum. Bir kap daha bulup onun içine köpeklerin yiyebileceği bir şeyler bulup kaba koydum. Dikkatlice kapları elime alıp dışarıya çıktım. Havlayan köpekler demir kapıyı açınca sessizleştiler, elimdeki kapları yağmur almayan bir yere götürdüm ve köpekleri çağırdım, zaten çok fazla köpek yoktu hepsi koşarak yanıma geldiler. Onlara sıcak bir şekilde bakıp kafalarını okşadım ve geri çekilip yemelerine müsade ettim. Eve doğru ilerlerken ciğerime toprak ve yağmur kokusunu çektim. Vücudumun rahatladığını damarlarımın gevşediğinden hissedebiliyordum. Derin bir nefes alıp içeriye girdim. Üzerimdeki montu çıkarıp eski yerime, koltuğuma yayıldım kafamı sola çevirdiğimde hala dumanı tütmekte olan kahvem gözüme ilişti hala nasıl sıcak kalabilmişti şaşırmıştım. Ellerimi kahveme götürüdüm ve koca bir yudum aldım. Yanımda duran kitabımı alıp kaldığım sayfyı açtım okuduğum satırdaki sözler sinirimi bozmuştu bu neyin nesiydi şimdi ''Şansın gerçekleşebilmesi için öncelikle siz hazır olmalısınız. Şans hiçbir zaman aptalların peşinden koşmaz.'' yazıyordu. Ne yani şansı ben mi çağırmıyorum. Yoksa o gelecek miydi? Pekala çağırıyorum o zaman ''Şans yanımda ol ve beni takip et sana ihtiyacım var'' diye konuştum odamda kendi kendime. Şimdi şans benimlemiydi. Beraber miydik?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞANS GERİ DÖNDÜ
Teen Fiction''Şansın gerçekleşebilmesi için öncelikle siz hazır olmalısınız. Şans hiçbir zaman aptalların peşinden koşmaz.'' ;) NOT: Lütfen hikayeye ön yargıyla bakmayın. Sadece okuyun ve şansa inanın.
