Black And Poisonous Touch L. T.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ xvi.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ xvi.

Το επόμενο πρωί η Chloe ξύπνησε για πρώτη φορά μετά από αρκετούς μήνες με μια πρωτοφανή ενέργεια, κι ας άκουσε το πρώτο ξυπνητήρι στις 7.30. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της την ώρα που τεντωνόταν και σκεφτόταν το πρόγραμμα της μέρας της: θα ετοιμαζόταν και θα πήγαινε να παρακολουθήσει μαθήματα που πραγματικά την ενδιέφεραν και όλο αυτό τον καιρό ούτε που το είχε συνειδητοποιήσει. Δεν θα καθόταν όμως να σκεφτεί τι γινόταν πριν; Ήταν καιρός να επικεντρωθεί στο παρόν και το μέλλον της, και αυτό ήταν μια ιδέα που τη γέμιζε, το μυαλό της έτρεχε με όλες τις προοπτικές, όλους τους ανθρώπους που θα γνωρίσει, όλα τα πράγματα που θα μάθει. Ίσως ήταν αργά για να ενταχθεί αφού όλοι φαίνονταν να έχουν ήδη τις παρέες τους, αλλά θα προσπαθούσε και ήταν μ' ένα περίεργο τρόπο σίγουρη πως θα μπορούσε να υπολογίζει στην Agnes κι ας μην την ήξερε σχεδόν καθόλου. Δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την Ellie, κανείς δεν θα μπορούσε να πάρει τη θέση της, αλλά ήταν μια καλή αρχή.

Πήγε στο μπάνιο κι άρχισε να ετοιμάζεται. Έπλυνε σχολαστικά τα δόντια της και παρατηρούσε το πρόσωπό της στον καθρέφτη. Είχε βγάλει κάποιες κοκκινίλες τελευταία και θα μπορούσε να τις καλύψει. Σκέφτηκε πως δεν θα έβλαπτε να βαφτεί και λίγο, να προσέξει τον εαυτό της, και μόλις έπλυνε το πρόσωπό της στρώθηκε στη δουλειά. Δέκα λεπτά αργότερα είχε βάλει μια απλή BB cream, είχε τονίσει ελαφρά τα ζυγωματικά της με ρουζ, είχε βάλει μια απαλή σκιά σχεδόν στο χρώμα του δέρματός της με κάποιους πορτοκαλί τόνους, λίγη μάσκαρα και αποφάσισε να είναι τολμηρή και να βάλει στα γεμάτα χείλη της ένα σκούρο κόκκινο, σχεδόν καφέ κραγιόν.

Δεν αφιέρωσε πολλή σκέψη στα ρούχα της, είχε ήδη αργήσει. Με βιαστικές κινήσεις έβαλε καφέ να γίνεται στην καφετιέρα και άνοιξε την ντουλάπα της, ελπίζοντας πως μέχρι να ντυθεί η πρωινή της δόση θα ήταν έτοιμη. Έβαλε ένα σκουρόχρωμο, φαρδύ τζιν και γύρισε τις άκρες. Το συνόδεψε με τα γκρι της αρβυλάκια κι ένα άσπρο λεπτό πλεκτό πουλόβερ και την αγαπημένη της, χιλιοφορεμένη -και μπαλωμένη- γκρι μάλλινη ζακέτα. Έριξε ένα μαύρο κασκόλ γύρω απ' το λαιμό της και κοίταξε την αντανάκλασή της. Η καλύτερη δεύτερη πρώτη μέρα. Δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει και ν' αρχίσει να μουρμουρίζει έναν οικείο σκοπό ενώ έβαζε τον καφέ της στο θερμός της. Πήρε την τσάντα της, τα βιβλία της, τα τσιγάρα της -γιατί τι είναι ο πρωινός καφές χωρίς νικοτίνη?- και βγήκε στο προαύλιο να απολαύσει το κρύο, σίγουρη πως ξεκινούσε μια καινούργια παράδοση με τον εαυτό της.