Because of you..

Jay

Iedereen heeft besloten om bij tante Sandra te blijven slapen. Inclusief Jayda en haar broertje. Na een tijdje gamen zijn we naar de meiden gegaan.

"We vervelen ons." Zegt Lesley als de meiden ons vragend aankijken. "Wat moeten wij daar nou weer aan doen?" Vraagt Michelle.

"Jullie hebben altijd van die domme spelletjes waarbij je elkaar leert kennen, dus we dachten we doen gewoon mee." Zegt Jason. Mijn broer is 22, maar als hij met ons is doet hij als 15, ik ook trouwens.

De meiden glimlachen en we gaan met zn alle op de grond zitten in Jayda's kamer. "Truth or dare!!" Roepen de meiden. Ik rol mijn ogen, maar knik toch instemmend.

"Truth or dare, Jason!" Eist Jamari meteen de beurt. "Truth."

"Ben je ooit verliefd geweest op een van de studenten van de uni?" Jason glimlacht. "Zeker wel!" Ik kijk mijn broer raar aan. "Wat nou, korte slimme meisjes zijn een turn on en ik hoef geen oudere meid. Plus ik ben 22 geen 40! Ik mag!" Iedereen begint te lachen.

"Truth or dare, Lesley!" Zegt Jason. "Truth." Pff deze jongens zijn veel te bang voor een dare. "Heb je een vriendin?" Vraagt Jason meteen. "Woow jullie beginnen gelijk spicey!!" Roept Cameron. "Welkom bij de familie Cam!" Zegt Lesley.

"Ja, ik heb een vriendin." Beantwoord Lesley de vraag. "Ooeeehhh!!" Roep ik. "Truth or dare, Jamari!"
"Truth!"
"Ben je ooit vreemd gegaan?"
"Never nooit niet! Randy is te leuk daarvoor."

"Truth or dare, Michelle!"
"Dare!" Daarom is zij de leukste familielid!

"Zeg Lorenzo wat je voor hem voelt." Ik verslik me in mijn eigen spuug. Oke toch niet het leukste familielid. "WAT!!" Roep ik. Michelle rolt haar ogen. "Hij is leuk Jayden, get over it!"
"Hij is Lorenzo, MIJN beste vriend. Hij is echt niet loyal en gaat je hart gewoon breken." Zeg ik rustig.
"Kan een meisje dromen?" Vraagt Michelle. Ik zucht.

"Truth or dare, Jayda." Gaat Michelle verder. "Truth."
"Wat vond je van de eerste jongen die je tegenkwam in New York? En dan ook een gesprek mee hebt gevoerd!" Jayda kijkt van Michelle naar mij en dan snel naar de grond.

"Knap." Zegt Jayda dan. "Oeehhh !!" Roepen Cameron, Lesley en Jamari. Ik rol mijn ogen. "Truth or dare Cameron!"
"Truth!"
"Wanneer heb je voor het laatste gekust?"
Cameron schiet in de lach. "Vanmiddag!" Jamari begint te lachen en de anderen lachen mee.

"Truth or dare Michelle."
"Truth!"
"Sinds wanneer vind je Lorenzo al leuk?"
"Vorig jaar."

"Truth or dare Jayden!" Eindelijk ben ik aan de beurt.
"Dare!" Michelle kijkt bedenkelijk. "Kus Jayda op haar mond." Jayda stikt. "Hell no!" Roept ze.

Ik sta op en loop naar haar toe, dan ga ik naast haar zitten en lik mijn lippen. Ik draai haar gezicht naar me toe, leg mijn vinger onder haar zachte kin en til haar hoofd een beetje op. Ze kijkt me nu recht in mijn ogen. Er gaat een rilling door me heen. Haar mooie bruine ogen doorboren me ziel en ik voel me naakt iedere keer dat ze me in mijn ogen aankijkt.

Ik leun naar voren en kus haar vol op haar mooie volle lippen. Eerst doet ze niets maar al snel zoent ze me terug. De zoen word steeds intenser en net als ik met mijn tong om toestemming wil vragen worden we onderbroken. "Eghem, dat is wel genoeg." Zegt Cameron strak. Jayda trekt zich terug en kijkt me niet aan. Ik sta op en loop terug naar mijn plek. Woow wat een zoen.

"Jayden?" Een stem die ik al een lange tijd niet heb gehoord in combinatie met mijn naam onderbreekt ons spel. Ik kijk naar de deuropening van Michelle's kamer. Daar staat ze dan, Maliyah. Ik kijk haar aan maar zeg geen woord.

"Kan je even komen?" Ik kijk naar mijn broer. Hij knikt als aanmoediging. Ik kijk naar mijn zusje. Ze glimlacht klein. Dat was alles wat ik nodig had. Ik loop naar de gang en Maliyah volgt me. Ik kijk haar aan maar zeg nog altijd geen woord.

"Ik mis je, Jayden. Je bent mijn broertje. Ik hou van je en ik kan niet zonder je. Ik heb je vergeven voor wat je hebt gezegd, ik weet dat je het niet meende." Maliyah begint te huilen.

"Hou je bek alsjeblieft! Hoor je wat je zegt? Mij vergeven? Het boeit me geen ene flikker of je me hebt vergeven, want er valt niets te vergeven. Ik meende wat ik zei die dag Maliyah en ik denk er nog steeds zo over." Maliyah kijkt me aan. De tranen vallen een voor een over haar wang.

"Mama zou dit.." het word zwart voor mijn ogen. "Ik bedoel het is net zoveel jouw schuld als de mijne..." mijn hand vliegt naar de muur achter Maliyah. Een gil verlaat haar mond. Ik adem in en doe mijn best om haar niet ook te slaan. Nog een keer ram ik de muur in met mijn vuist. Maliyah loopt van me weg. Ik sla nu volle kracht tegen de muur. Eerst links, dan rechts, dan links. Het bloed stroomt van mijn knokkels, maar ik blijf door slaan. Niets boeit me. Ik sla en sla en sla.

"Jayden stop!" Een paar stemmen roepen het door elkaar maar het boeit me niet ik negeer ze. Ik blijf door slaan. Alles is haar fucking schuld en dan heeft ze het lef om me te zeggen dat het ook mijn schuld is. Ik haat haar. Zij heeft het gedaan. Zij kon het stoppen maar ze stopte het niet en nu is ze weg.

Al mijn woede blijft door mijn aderen razen. Ik zie niet meer wat ik doe, maar ik weet dat ik sla. Ik wil niet stoppen en ik wil niet horen wat er gebeurt om me heen. Ik wil in deze onwerkelijke zwarte wereld blijven. Er is hier niks anders dan duisternis en dat doet me goed. Ik blijf door slaan. Er is geen stoppen mogelijk.