Far far away by someonealive

Far far away bye someonealive

Lucy's vader is een hele tijd vermist geweest en ongeveer een jaar geleden heeft de politie vastgesteld dat hij vermoord is maar zijn lichaam en de dader zijn nooit gevonden. Maar dan valt alles ineens op zijn plaats..

Vandaag ga ik weer voor het eerst naar school toe na een lange vermoeiende zomervakantie. Ik hoor mijn wekker gaan en besluit om maar gelijk mijn bed uit te gaan. Ik ben blij dat ik eindelijk weer wat afleiding heb zodat ik mijn leven weer kan opbouwen. Om 8 uur fiets ik dan, samen met wat vrienden, naar school toe. Het begint te regenen en als ik bij school aankom zie ik dat het schoolplein al helemaal leeg is, iedereen is binnen in de aula gaan zitten. Als om kwart over 8 de bel gaat ga ik mijn lokaal zoeken en al snel zie kom ik de andere klasgenoten tegen. Eenmaal in het lokaal wordt mijn naam gelijk omgeroepen, er is telefoon voor mij. Het is mijn moeder aan de lijn, de politie is wat op het spoor waarmee zede dader kunnen oppakken. Eindelijk komt er dan meer informatie over de vermissing van mijn vader. Als ik weer terug naar de klas loop is het lokaal leeg. Ik besluit in het lokaal te wachten totdat ze vanzelf terugkomen. Na tien minuten gewacht te hebben hoor ik de klas in de verte al aankomen. Ze hebben de klassenfoto gemaakt ZONDER mij. Het schooljaar begint al goed :/.

Toen iedereen weer in de klas zat kwam er een jongen naast me zitten. Ik had h nog nooit gezien hier op school. Hij heette jim en vertelde me dat hij hier nieuw was. Ik heet lucy zei ik toen. Hij leek me erg aardig en was de enige die tot nu toe een woord tegen me gezegd had en de volgende les zaten we weer naast elkaar. Uit school ben ik nog een stukje met hem mee naar huis gefietst en heb ik de rest van de weg zo hard als ik kon naar huis gefietst. De auto van mijn moeder stond er nog en ik rende naar binnen. Toen ik de deur open maakte was mijn moeder druk bezig met bellen. 'Ging dit over mijn vader, weten ze meer of beter nog is hij terecht kan ik hem eindelijk weer zien' ging er door mn hoofd heen. Mijn moeder hing de telefoon op en ik kon aan haar gezicht zien dat ik met mijn gedachtes in de verkeerde richting zat. Kom even zitten zei ze, dit is belangrijk...