Ne güzel şeydi yağmurda öylece yürümek. Belki de en güzeliydi Yanından arabalar geçerken hiçbir şeyi umursamayıp yere düşen yağmur damlalarını izlemek... Ne güzel şeydi
Eve kısa yolu tercih etmek yerine uzun yolda gittim çünkü eve gidersem az çok neler olacağını biliyodum. Sağ koluma baktım yanık izi vardı ve biliyodum bugün aynısını soluma da yapacaktı. Umrumda değildi kendimi savunmayı öğrenmiştim karşı çıkabildiğim kadar çıkıuodum ona. Kardeşime dokunmaması için kaç kere kendimi yaktığım olmuştu. Yağmur damlaları çeneme doğru akarken ıslak ellerimi kaldırıp yüzüme dokundum Şuana kadar dokunmadığı tek yerdi yüzüm. O kadar vicdansız olmadığını söylüyo. Baba kelimesi birçok kişi için ne anlama geliyo tahmin edebiliyorum ama benim için hiçti. Hiçti çünkü Benim babam saçlarımı hiç okşamamıştı Hiçti çünkü ona ihtiyacım olduğunda yanımda yoktu. Çünkü o beni hiç sevmemişti. Çünkü ben babası olmasına rağmen babasız büyüyen bir kızdım... 21 yaşındaydım ve bunca yıldır hep kendimi suçlamıştım Soğuk bi insandım belki o yüzden sevmedi dedim.. Ama bi insan kızını karanlık bi odaya kapatıp iki gün boyunca aç bırakıyorsa bu sevmemekten de öte bir şeydi ve ben bunu hakketmemiştim. Umrumda değildi beni odaya kapatması umrumda olan şey benim karanlıktan korktuğumu bilmemesiydi... Dediğim gibi soğuk bi insandım kimseye kolay güvenmezdim Öz babasının bile sevmediği kızları başka birinin seviceğine inanmazdım...
Bu arada ben Nazlı... Nazlı Kaçmaz
Babasız büyümeye çalışan bi kızım
Arkdaşlar şimdiden söyliyim sürekli bölüm atamayabilirim şimdiden kusura bakmayın
