Μπορώ μόνο να σε φανταστώ μπροστά στα σκοτεινά μου μάτια να λάμπεις σαν κεραυνός.
Όπως ένα νεφέλωμα που πρόκειται να σχηματιστεί.
Έχω τη μύτη μου κοντά στα σεντόνια γιατί με κάποιο τρόπο αυτό το κενό πήρε τη θέση σου.
Είσαι πολύ μακριά, αλλά υπολ...
Τελείωσε το Πανεπιστήμιο για φέτος. Πέρασε η πρώτη χρονιά. Αλλά δεν ήθελα να τελειώσει. Αν εξερέσεις το πρωινό ξύπνημα όλα τα άλλα ήταν τέλεια.
Βγήκα έξω και τον είδα να με περιμένει στο αυτοκίνητο. Μπήκα μέσα και έβαλε μπρος τη μηχανή. Δεν με πήγε σπίτι μου αλλά στο δικό του. Φτάσαμε και βγήκα έξω. Περιττό να πω τι ακολούθησε. Σεξ. Τελικά εκείνο δεν ήταν το τελευταίο. Ευτυχώς. Κάθε μέρα ήταν και καλύτερη.
Μετά από καμιά ώρα. Ξάπλωσα εξουθενωμένη στο στήθος του για άλλη μια φορά.
"Διψάω" είπα λαχανιασμένη.
"Ε πήγαινε πιες νερό" όχι να πάει να μου φέρει.
Τέλος πάντων. Τυλίχτηκα με το μακρύ σεντόνι και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Περπάταγα με μικρά και γρήγορα βήματα.
Έφτασα στην αρχή της σκάλας. Σήκωσα λίγο το σεντόνι και έκανα ένα βήμα. Μετά ένα δεύτερο. Άρχισε πάλι να σέρνεται. Στο τρίτο το πάτησα. Μετά δεν υπήρχε τέταρτο μόνο μια ελεύθερη πτώση. Ήταν τόσο απότομο που δεν πρόλαβα καν να φωνάξω. Προσγειώθηκα με το θώρακα το κρύο πάτωμα. Ένας δυνατός ήχος ακούστηκε. Για κάποια δευτερόλεπτα σταμάτησα να αναπνέω. Η φωνή δεν έβγαινε. Άκουγα τον Κωστή να με φωνάζει από το πάνω μέρος της σκάλας. Δεν μπορούσα να μιλήσω ούτε να κουνηθώ. Έβλεπα το αίμα μου να εξαπλώνεται στο άσπρο πλακάκι. Τα μάτια μου έκλειναν.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Τον άκουσα να κατεβαίνει. Μόλις με είδε έτρεξε κατά πάνω μου. Με σήκωσε στο στήθος του και μου έδινε ελαφριά χαστούκια για να ανοίξω τα μάτια μου. Δεν άντεχα άλλο. Σκοτάδι γέμισε το σαλόνι και το θολό πρόσωπο του. Ίσως να κάλεσε ασθενοφόρο.
Αρκετή ώρα προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά ήταν σαν κάποιος να μου τα κράταγε κλειστά. Άνοιγα ελάχιστα το στόμα μου αλλά ήταν σαν να μην είχα φωνητικές χορδές. Παραδόθηκα. Ο οργανισμός μου δεν άντεχε. Αφέθηκα. Ήμουν ξύπνια όμως. Απλά δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου και να μιλήσω. Σκέτη ταλαιπωρία. Το σώμα μου δεν το ένιωθα. Λίγο αργότερα με πήρε ο ύπνος. Ήμουν τόσο εξαντλημένη.
Ωρες μετά επιτέλους κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου με δυσκολία. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν τα πολλά εκτυφλωτικά φώτα από πάνω μου. Σίγουρα βρισκόμουν σε νοσοκομείο. Το θυμόμουν αυτό το σκληρό στρώμα. Γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. Ημουν μόνη μου σε ένα τεράστιο δωμάτιο. Το κρεβάτι δίπλα μου ήταν αδειανό.
Περιεργαζόμουν το χώρο ώσπου άνοιξε η πόρτα. Μία γλυκιά νοσοκόμα μπήκε μέσα και με καλημέρισε με ένα μεγάλο χαμόγελο.
"Πως αισθάνεσαι;" με ρώτησε σημειώνοντας κάτι στα χαρτιά που κρατούσε.
"Πονάει όλο μου το σώμα" η φωνή μου ήταν βραχνή.
Επιτέλους μπορούσα να μιλήσω. Έγνεψε καταφατικά και μου έφερε ένα γεύμα. Δεν πεινούσα αλλά έπρεπε κάτι να φάω. Δεν μπορούσα να σηκώσω τα χέρι μου και την πλάτη μου έτσι με τάισε. Αφού τελειώσαμε μου είπε ότι έχουν έρθει να με δουν. Αρχικά μπήκαν μέσα τα κορίτσια.
"Πως είσαι; Μας τρόμαξες" με αγκάλιασαν προσεκτικά. "Εχεις σπάσει τα πλευρά σου μας είπαν" στο άκουσμα αυτού γούρλωσα τα μάτια.
"Δηλαδή θα μείνω εδώ πολύ καιρό;".
"Ετσι φαίνεται" όχι γαμώτο.
Σε λίγες βδομάδες ο Κωστής φεύγει και δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
"Μόνο μια βδομάδα θα μείνεις" είπε η νοσοκόμα και χαμογέλασε. "Αλλά θα πρέπει να προσέχεις πολύ" χαμογέλασα κι εγώ.
Τι ωραία.
Μετά από λίγο τα κορίτσια έφυγαν. Πάλι μόνη σε αυτό το δωμάτιο. Όχι για πολύ.
Μπήκε μέσα ο Κωστής. Φάνηκε σαν να έτρεχε. Έκατσε στην καρέκλα δίπλα και μου έπιασε το χέρι.
"Πως είσαι;".
"Καλα" είπα και του χαμογέλασα.
Μπορεί να μην το εννοούσα
"Συγγνώμη" είπε και κατέβασε το κεφάλι.
"Δεν πειράζει, όλα καλά" είπα και κούνησα ελάχιστα τα δάχτυλα μου.
Είχε νυχτώσει. Με πήρε ο ύπνος. Τον ένιωθα όμως να σηκώνεται και να αφήνει το χέρι μου. Τον ένιωσα να με φιλάει στο κούτελο και να βγαίνει από το δωμάτιο.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
