Szbcy i nieuchwytni- BTS

Rozdział 2

13 lat później

Siedziałam w sypialni w ,,moim" domku. Jest trochę rozwalona. Pewnie zastanawiacie się skąd mam jedzenie i pieniądze, prawda? Czasem nocami zakradam się do sklepów i kradne pieniądze i jedzenie. Od śmierci mojej rodziny minęło 10 lat, trochę dużo, ale ja nadal nie zapomniałam. Nie byłam na pogrzebie, bo byli tam ci ludzie, którzy zabili moich rodziców i brata. Zemszcze się jeszcze!

Nagle usłyszałam, że ktoś wchodzi do domu. Dziwne przecież tutaj nawet na plaży nigdy nie ma ludzi. Po chwili do pomieszczenia wszedł chłopak napewno starszy ode mnie. Na oko miał z 17lat.

- Hej, co ty tutaj robisz?- Zapytałam się.

- Hej, jestem Jeongguk, a ty?-

- Nie powiem dopóki nie powiesz co ty tutaj robisz?!

- Przyszedłem na plaże i zobaczyłem opuszczony, przynajmniej tak myślałem w tamtej chwili wydawało, domek , a że uwielbiam takie miejsca to wszedłem.

- Ok! Saja jestem

- A twoje prawdziwe imie?

- Nikt go nie zna i nigdy nikt go nie pozna jasne?!

-Ok? Teraz ile masz lat?

- 15, a ty?

- 17

- Ok

- Chodź ze mną zabiore cię stąd, do mnie do mieszkania

- Co? A czy ja się na to zgadzałam co?

- Nie i nie marudź- I zaczł mnie ciągnąć pewnie w strone wyjścia.

-Hej, puść mnie!

- Jak sama pójdziesz to cię puszcze ok?

- Dobra już pójde z tobą tylko mnie puść!- I mnie puścił i kazał iść za sobą więc za nim poszłam.

Po jakiejś półtora godziny byliśmy przed jakimś blokiem. Chłopak wszedł pierwszy a ja za nim. Wpuścił mnie do mieszkania. Nawet dość ładnie tutaj. Zaprowadził mnie do pokoju i powiedział,że od dzisiaj ten pokuj należy do mnie. Pokój jest koloru czarno-czerwonego.

-Chcesz coś do picia, może do jedzenia?

- Wodę jeśli można, a poza tym skąd mam wiedzieć czy mogę ci ufać co?

- Zaufaj mi to się przekonasz

-...- Ja milczałam, nie wiedziałam w sumie co odpowiedzieć.

- To jak zaufasz mi?-

-Ok zaufam ci- I tak zaczęła się moja przyjaźń z Jeonggukiem...

_________________________________________________________________