Because of you..

Jay

Ze trekt me mee naar de keuken en ik zeg niets. Als we daar aankomen treffen we een zoenend stel aan op het keukeneiland.

"Hey, boven zijn kamers en bedden. Ga maar lekker daar heen." Jayda jaagt het koppel weg en sluit de keukendeur dan. Verbaast van haar acties kijk ik haar aan.

Ze duwt me naar het keukeneiland. "Zit." Beveelt ze en ik gehoorzaam. Ik neem rustig plaats op het keuken eiland en volg Jayda's bewegingen met mijn ogen.

Ze trekt wat kastdeurtjes en lades open. Wat zoekt ze toch?
"Aha!" Roept ze. Ze pakt een witte doek uit een kastje en zet het onder de kraan. Vervolgens haalt ze een doos uit een andere kast tevoorschijn. Aan de rode kruis is te zien dat het een eerste hulp kit is.

Jayda pakt een stoel en gaat voor me zitten. Ze pakt mijn hand en brengt de doek ernaartoe. "Jayda nee dit hoeft niet.." ik trek mijn hand bij haar weg. "Sshh.." is het enige dat ze zegt en ze begint met de doek te deppen op mijn hand. Ze dept om alle wonden heen, heel zachtjes veegt ze de bloedresten van mijn hand af tot het helemaal schoon is. Ik volg nog steeds stilletjes alle bewegingen die ze maakt.

Ze gaat verder met mijn tweede hand. Ik hoor haar zachtjes neuriën. Is dat I believe I can fly van R Kelly?

Als ze mijn hand heeft schoongemaakt pakt ze een flesje uit de eerste hulp kit en giet dat op een doekje. "Dit kan branden, niet huilen." Grapt ze. Ik zwijg nog steeds.

Ze kijkt me even aan. Daar is het weer, die glinstering in haar ogen als ze me aankijkt. Vlug kijkt ze weer naar mijn hand. Zachtjes plaatst ze het doekje op de wondjes op mijn knokkels. "Aaah!" Kreun ik uit en ik trek mijn hand weg. Ze glimlacht.

Ze wacht even en neemt dan mijn hand weer vast. Ze gaat nu tussen mijn benen staan en houdt mijn arm ook vast. Ze dept weer, als het vloeistof mijn wondjes raakt wil ik mijn hand weer wegtrekken, maar Jayda is sneller en houdt strak vast.

Ze begint weer met het neuriën van dat liedje. Ze dept voorzichtig over alle wondjes op beide handen. Als ze klaar is gooit ze het weg en pakt verband. Ze wikkelt dit om beide handen.

"Klaar." Glimlacht ze onschuldig. Ik kijk haar aan. "Waarom?" Vraag ik. Ze kijkt verward. "Waarom wat?" Vraagt ze liefjes. "Waarom doe je dit. Je kent me niet." Ze glimlacht. Stop!!

"Alle vrienden beginnen als vreemden" zegt ze. "Waarom wil je vrienden worden met mij?" Vraag ik. "Waarom niet Jayden?" Er is geen oordeel in haar gezicht te zien of in haar stem te horen.

"Kijk naar mij, kijk naar jou. Ik zou nooit iemand zomaar helpen met zijn wonden, of met wat dan ook als ik die persoon niet ken. En ik zou ook niet iemand rustig maken als zijn familie niet eens weet wat ze moeten doen." Leg ik uit.

"O echt niet?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Waarom bracht je me naar dit feest en toen naar huis, nadat ik was gevallen in het winkelcentrum?"

Ik haal mijn schouders op. "Ik dacht dat dat het juiste was om te doen." Beantwoord ik eerlijk. "Maar je kent me niet?" Zegt ze. Ik kijk haar aan. Wat doet ze met me?

Ik spring van het keukeneiland af en loop naar haar toe. Ze gaat automatisch naar achter, tot ze weer tegen de muur staat. Ik breng mijn gezicht dichter bij de hare en plaats beide handen naast haar hoofd tegen de muur. "Wat doe je?" Fluister ik zacht. Ze kijkt me diep in mijn ogen aan.

"Niks.." fluistert ze. "Jawel, je maakt alles in me los, ik haat het Jayda." Ze zwijgt. "Stop." Zeg ik.

"Ik doe niks Jayden." Ze kijkt nog steeds diep in mijn ogen. "Blijf uit mijn buurt, ik ben alleen maar foute boel." Waarschuw ik haar. "Maar je bent overal." Zegt ze. Ze bijt op haar lip. Shit! Ik buig nog verder naar voren. Als ik bijna haar lippen raak met de mijne word er op de deur geklopt.

"Gast, we hebben dorst, kom uit die keuken!" Ik stap bij haar weg. Jayda maakt de deur open en loopt de keuken uit. Ik kijk de dronken tieners aan die gulzig naar binnen komen lopen. Ze kijken me niet eens aan. Ik pak een flesje water uit de koelkast en neem een slok voordat ik naar de woonkamer loop.

Jayda zit naast Lorenzo en Trish. Ik ga naast Nelly zitten. "Waar was je babe?" Vraagt ze me. "Ik had dorst." Zeg ik simpel. Jayda kijkt me aan en ik kijk haar aan.

In mijn hoofd gaat het tekeer met vragen. Hoe kan zij me rustig krijgen. Niemand is dat ooit gelukt. Vroeger als ik zo een aanval had, zong mijn moeder een liedje, het enige liedje dat mij weer kalmeerde. En juist Jayda, zingt dat liedje als ze mijn handen verzorgd.

"Waar komt dat vandaan?" Nelly wekt mij uit mijn flashback. Als ik haar aankijk zie ik dat ze wijst naar het verband om mijn handen heen. "Maakt het uit?" Snauw ik. Ze kijkt naar onder. Eindelijk houd ze dr bek is.

Ze ruikt naar drank en doet hinderlijk, kan ze me een keer met rust laten. "Yo Nelly, kom is." Een gespierde blanke jongen staat bij de tv. Nelly staat meteen op en loopt op hem af. Yes!!

"Ga je het doen?" Trish komt naast me zitten. Ik kijk haar vragend aan. "Wat doen?" Ze wenkt naar Jayda. "De dare." Bevestigt ze. "Ik moet wel." Beantwoord ik, mijn ogen nog steeds op Jayda gericht.

"Pff." Zegt ze spottend. Ik kijk haar aan "wat?" Vraag ik. "Je moet niks Jayden. Ik dacht dat jij, van alle jongens die ik ken, de meeste ballen had. Maar je geeft meer om je status dan om de mensen om je heen. Alles voor de status. Als je ouder bent betekent 'de badboy' helemaal niks meer Jayden."

Trish is boos. "Woah waar komt dat vandaan mevrouw?" Ze staat op. "Ik verwachtte gewoon meer van je. Maar je bent net als Mason." Ze pakt haar rode tas en loopt naar Jayda. Ze geeft haar twee kusjes op de wang en loopt dan weg zonder wat tegen Mason of Lorenzo te zeggen.

Woah, ik denk dat we maar weg moeten van hier. Ik loop naar Jayda toe. "We gaan." Zeg ik. Ze knikt en pakt haar tas. We groeten de jongens en gaan dan naar mijn auto.

De rit naar Michelle's huis is stil verlopen. Ik wil gewoon slapen.