Kafam çok karışıktı. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bir yandan onun dedikleri bana çok gerçek gibi geliyordu.
Ama bunların, yani bu yaşadıklarımın sadece bir yalan olmasını istemiyorum. Ya o doğruyu söylüyorsa?
Kafamı kaldırıp ona baktım.
"Peki seninle gelicem ama bana söyle ne kadar sürer?""7 dakika sürecek."
"Tamam gelicem." dedim. Bana gülümsedi ve birşeyler mırıldanmaya başladı.Bir anda kendimi kapkara biryerde buldum. Etrafıma bakarken vücuduma bir ağrı saplandı. Artık acıdan dakikaları sayıyordum.
1dakika
Vücudumdaki ağrı daha fazla şiddetlendi.2dakika
Dayanmam lazım. Ahhhh! Canım acıyor!3dakika
Bu acı dayanılmaz. Vücuduma sanki milyonlarca iğne batıyor.4dakika.......
5dakika.......
6dakika.......
7 dakika...
Bitti. Ama niye hala birşey olmuyor. Birkaç saniye sonra vücudumdaki ağrı gitmişti. Önümde beyaz bir ışık vardı. Ve bir güç beni oraya çekiyordu.
Daha fazla o güce direnemedim ve beni çekmesine izin verdim. Artık gözlerimi karanlığa yummuştum.
*******************
Etrafımda sesler duyuyorum. Ama gözlerimi açamıyorum. Canım acıyor.
Tüm gücümü kullanarak gözlerimi açtım. Karşımda bembeyaz bir tavan vardı.Zorlukla yattığım yerden doğruldum. Etrafıma baktığımda buranın hastane olduğunu anladım.
Boğazım acıyor. Su. Su istiyorum. Etrafıma baktığımda yatağın yanında ki komodin'in üstünde bir bardak ve sürahi duruyordu. Zorla oraya uzandım ve kendime su doldurdum.
Suyu içtiğimde boğazımın acısı azda olsa geçmişti. Ben uyanmadan önce sesler duyuyordum, ne oldu o
çağırma butonuna bastım.Beş dakika sonra hemşire Bana baktığında gözleri şaşkınlıktan kacaman açılmıştı. Kekeleyerek "S-siz uyanmışsınız!!"
Dedi ve hızlı adımlarla odadan çıktı. Ben hala şaşkın bir şekilde kapıya bakarken içeri 5 doktor ve 5 hemşire girdi. Doktorlar beni inceliyor.
Konuşmak için ağzımı açtığımda bir doktor ışıklı kalemle boğazıma baktı. Doktorların hepsi arkasında ki hemşireye bir şey söylerken, hemşirede söylediklerini not alıyor.
Bir süre sonra bir doktor önüme geçti ve konuşmaya başladı. "Kendini nasıl hissediyorsun?"
"İyiyim sadece başım biraz ağrıyor ve ayaklarımı fazla oynatamıyorum."
"Çok normal çok fazla uyudun."
"Kaç gün uyudum."
"Üzgünüm yanlışınız var. Gün değil 4 ay uyudunuz."
"Nee!""Efendim şimdi size her şeyi anlatıcam ama lütfen lafımı bölmeyin." dediğinde kafamı salladım.
"Siz dünyanın en ünlü biliminsanısız. Bir projeniz vardı. Yeni Dünya. Güzel bir projeydi. Sıra insanlarla denemeye geldiğinde çok heyecanlıydınız. Ama bir sorun vardı.
Oraya gidenler buraya geri döndüklerinde deliriyorlardı. Sizde bunun neden olduğunu bitümlü bulamadığınız için kendiniz gitmeye karar verdiniz.
Orada yaşanan her şeyi siz yazdınız, siz planladınız. Siz oradayken araştırmalar yapıldı bunu siz istemiştiniz. Ve neden olduğu bulundu.
Ve de sizin izninizle bu proje üretime çıkacak. Ve şimdi sizin biraz dinlemeniz lazım sonra düşünürsünüz. "
Doktorlar ve hemşireler dışarı çıkınca oflayarak yatağa yattım ve gözlerimi kapattım.1 saat sonra:
Şuanda yaptığım projenin üretime geçmesi için imza atıyorum. İmzamı attıktan sonra onlar çıktılar bende başımdaki ve kalbimdeki ağrıyla gözlerimi kapattım.
Doktordan:
Hanımefendinin durumu iyiye gidiyordu. Rahatlıkla koltuğuma oturdum. Beş dakika sonra hemşire yanıma geldiğini ve hanımefendinin kalbinin kötüleştiğini söyledi
Koşarak odadan çıktım ve hanımefendinin odasına hızlıca girdim. Kalbinin atışını gösteren alet düz çizgiydi.
Elektro şok verdim ama gözlerini açmadı. Son bir ümit kalp masajı yapmaya başladım. Üç dakika sonra hemşire tarafından çekildim.
Hemşire "Doktor bey hasta öldü." dedi. Ben ise sadece yere çöküp ağlamaya başladım. Çünkü hanımefendinin küçük bir kızı vardı benden onu kurtaracağım hakkında söz almıştı ve ben o küçük çocuğun minik kalbini kıracaktım. Özür dilerim minik kız sana verdiğim sözü tutamadım, anneni yaşatamadım.
Evet arkadaşlar çok kötü yorumlar aldım ve bu kitabın bu şekilde hatırlanmasını istemedim. Bir okuyucum 2. kitap çıkartmamı önerdi. Ne yapsam bilemedim. Bu yüzden size soruyorum. Sizce ne yapmalıyım kitabı silmelimiyim yoksa 2. Kitap mı çartmalıyım karar sizde?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MELEZ KIZ (Tamamlandı)
VampireKalbim çok hızlı atıyordu. Saçlarımı okşayarak konuşmaya başladı. "Güzelim. Sana söylemem gereken şeyler var. Aslında daha önce söyleyecektim ama olaylar malum söyleyemedim. Bak ben ilk defa böyle şeyler hissediyorum. Seni görünce karnım kasılıyor...