Angelic Touch

Κεφάλαιο 25

Γύρισα σπίτι με αργά βήματα και το κεφάλι μου κατεβασμένο.

Τόσο καιρό πίστευα ότι θα ήταν κάτι εύκολο να τον αποχωριστώ αλλά έκανα λάθος. Προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι αλλά μάταια. 

Θέλω να πιστεύω ότι δεν έφυγε μακριά μου. Και πως το όνομα μου υπάρχει ακόμα στο λεξιλόγιο του. Ότι με σκέφτεται όταν βλέπει το αγαπημένο μου βιβλίο και πως ψάχνει τριγύρω όταν νομίζει ότι η φωνή μου αντηχεί στ'αυτιά του. Ίσως η καρδιά του χτυπά όταν κάποιος μιλάει για μένα. Και μπορεί να μην είμαι η μόνη που το μυαλό της γυρνάει πίσω στο χρόνο όπου όλα ήταν ωραία.

Σε λίγο καιρό όμως όλα θα ξεχαστούν. Οι αναμνήσεις θα ξεθωριάσουν. Εγώ θα αλλάξω, το ίδιο και αυτός. Όλοι αλλάζουν. Θα μεγαλώσουμε και δεν θα έχουμε χρόνο για σκέψεις. Ίσως να αλλάξουμε και γούστα.

Και αν ποτέ γυρίσει και τον δω θα χαμογελάσουμε αχνά ο ένας στον άλλο χωρίς πολλά πολλά. Η ατμόσφαιρα θα φαίνεται φιλική αλλά μέσα μας θα έχουμε μετανιώσει. Αλλά τίποτα δεν γυρίζει πίσω. Το παρελθόν δεν γίνεται παρόν. Υπάρχει μόνο μέλλον και αυτό θα το χτίσω μακριά του.

Νόμιζα ότι ήξερα τα πάντα για την αγάπη. Αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένη για τον τρόπο που με ξέσκισε, που άλλαξε τα πάντα.

Η αγάπη δεν είναι όπως στα παραμύθια.

Η αγάπη δεν είναι πάντα όμορφη. Μερικές φορές η αγάπη σε σπάει, σε ξεσκίζει.

Γιατί αν και το να αγαπάς κάποιον έρχεται με χαρούμενες αναμνήσεις, έρχεται επίσης με νύχτες κλαίγοντας.

Η αγάπη είναι το καλό και το κακό, τα αστεία και η περιστασιακή μάχη.

Η αγάπη είναι όλα.

Αλλά τώρα είναι αργά.

Μακάρι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ για να μην με κάνει να νιώθω τόσο σκατά τώρα.

Μπήκα σπίτι και πήγα κατευθείαν στο κρεβάτι μου. Ξάπλωσα και κοιτούσα το ταβάνι. Έτσι ήμουν για μερικές μέρες. Σηκωνόμουν μόνο για τουαλέτα. Δεν έτρωγα, δεν είχα όρεξη.

"Πρέπει να φας κάτι" μου έλεγαν τα κορίτσια αλλά δεν τους έδινα σημασία.

Δεν ήμουν πια ο χαρούμενος άνθρωπος που πάντα γελούσε. Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.

"Θες να πάμε μια βόλτα;" με ρώτησε η Σίσσυ.

Έγνεψα αρνητικά.

"Πρέπει να πάρεις αέρα" δεν μίλησα, συνέχισα να κοιτάω το ταβάνι.

Έφυγε από το δωμάτιο. Πήγαιναν για μπάνιο στη θάλασσα σχεδόν κάθε μέρα. Εγώ πάντα αρνιόμουν. Έτσι είχε γίνει και σήμερα.