tot de dood je pakt

384 11 7
                                    

                                                                 tot de dood je pakt

"ik tel tot 10, en als je dan niet weg bent kom ik je halen.'' het staat met bloed op het raampje van de keuken geschreven. een rilling loopt over mijn rug. ik hoor een stem aftellen, hij is bij 4. ik zie de schaduw al dichterbij komen. ''wie niet weg is, is gezien. ik kom'' ik hoor het gehijg steeds luider, en een man met trouw en een bloederig mes, naderd mij. ''Catherine nee! kom hier'' sky trekt me de woonkamer in, en sluit de deur naar de keuken. ''wat heb je gezien Cath??'' vraagt Anne in paniek. ''s-snel, we moeten naar boven.. weg hier'' antwoord ik.

Anne en Sky gehoorzamen en lopen me achterna. ''de deur van de zolder zit opslot'' roept Anne. ''jullie dachten dat jullie konden ontsnappen hé?'' de man gooit een mes. en raakt een stuk van mijn arm. het fel rode bloed spat met volle krachtuit mijn arm. en ik schreeuw het uit van de pijn. 

Sky neemt een aanloop en trapt de zolder deur open, waar ze Drew dood vinden. in een vlag van verstands verbijstering begin ik te gillen. Maar Skyler, mijn beste vriendin en de zus van sky, pakt mijn bloedende arm en gooit me de zolder op. ik struikel over Drews lijk. maar zodra de deur weer dicht is, zit iedereen hijgend en vol doodsangst op de stoffige grond.

''ik wil hier weg!'' schreeuw ik. ''ja denkt maar niet dat je de enige bent'' zegt Skyler. ik zie Skyler ogen rollen, en knielt neer bij Drew. Ik scheur een stok stof af, en ik verbind mijn arm. angst ebt weg. ik zie de schaduw op de deur groter worden. ''sky kijk uit!'' ''relax Cath, this maar een bezem'' antwoord hij. overspannen kijk ik om me heen. in paniek ren ik naar een stoffig keuken kastje en pak een mes om voor de zekerheid bewapend te zijn. iedereen is druk met drew. ik pak een paar messen en steek ze vast in de binnenkant van mijn vest. een wat langer mes verdwijnt in mijn laars. even twijfel ik om de rest ook wapens te geven, maar doe het toch niet. "nee Cath, het valt niet op!", zegt skyler. ik geef geen reactie terug. wat is er toch met haar? eerst waren we beste vriendinnen maar nu... alsof ik hier iets aan kan doen. ik loop naar de groep. hij bestaat nu nog maar uit skyler anne sky en ik. de sfeer is gespannen. we zitten opgesloten op zolder. een stoffige rommel zolder, en we kunnen nergens heen...

op dat moment dat de stilte al 3 minuten gaande is, gilt sklyer de longen van het lijf. iedereen schrikt zich rot en kijkt verbaasd naar skyler. ze haalt een briefje uit de darmen van drew. "de eerste die die leest zal de volgende zijn". ze begint te huilen. sky loopt naar haar toe en probeert haar te troosten, als op dat moment skyler als een of andere downie begint te bewegen. ze gilt weer, dit keer nog luider dan net, als op een opslag het stopt.krapachtig trekt haar borstsamen en ze probeert lucht in haar dichtknijpende longen te pompen. iedereen raakt in stille paniek, en het enige wat iedereen kan doen is toekijken. toe kijken hoe ze verder word platgedrukt. tot op een gegeven moment er iets knapt en het bloed met vage schrokken uit haar oogkassen komt, neus en mond. 

een oog splast uit elkaar op mij buik, en zie de aderen en ooglid er langzaam vanaf glijden. ik kijk weer naar skyler en zie haar hoofd naast haar lichaam liggen met 1 oog omgedraait. ik draai me om en trek een vies gezicht. met een doke veeg ik de smurrie weg. lieve skyler is dood, haar lange blonde haren zitten onder de pus.

  

                                                 

tot de dood je paktWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu