สำหรับผม การอาศัยอยู่กับจอนจองกุกไม่ได้ให้ความรู้สึกเฉกเช่นสามีภรรยา หรือคู่ชีวิต หรือคู่แต่งงานที่อาศัยอยู่ด้วยกันแต่อย่างใด พวกเราแค่เป็นอย่างนั้น มันก็เท่านั้น ราวกับว่าเราเกิดมาเพื่อทำสิ่งนั้นร่วมกัน และทุกสิ่งกำลังดำเนินไปในแบบที่มันควรจะเป็นเพื่อนของเขามักจะแสดงความเป็นห่วงเสมอเรื่องการทำอาหารของผม เขาบอกว่าการแต่งงานกับคู่ชีวิตที่ทำอาหารไม่เป็นเป็นเรื่องที่น่าหดหู่ใจไม่น้อย แต่จองกุกก็แค่ส่ายหน้าและบอกว่า "นั่นเป็นเหตุผลที่เราไปทานข้างนอกกันตลอดไง" ด้วยสีหน้าที่เป็นปกติสุดๆ ผมแปลกใจมากที่เพื่อนคนนั้นไม่เลิกคบกับจองกุกเดี๋ยวนั้นเลย
มันยากที่จะหาใครสักคนมาเป็นคู่ชีวิตที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเรากลายเป็นทุกอย่างของกันและกัน เป็นทั้งเพื่อน เป็นครอบครัว บางครั้งก็เป็นเหมือนกับผู้ปกครองดั่งที่จอนจองกุกเป็นให้กับผม เขาไม่เหมือนใครในโลกนี้ที่ผมรู้จัก เป็นคนเงียบๆ ที่มีอารมณ์ขันอย่างน่าเหลือเชื่อ เป็นพวกบ้าเรียน เป็นหนุ่มหล่อสุดฮอท หรือบางทีก็เหมือนจะเป็นแค่คุณลุงคนหนึ่ง
ครั้งหนึ่งผมเท้าคางมองหน้าเขาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตัวเองนั้นโชคดีเหลือเกินที่ได้แต่งงานกับเขา แต่จองกุกกลับละสายตาออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์แค่เพียงเล็กน้อยแล้วเอ่ยตอบเบาๆ แค่นั้นว่า "โอเค...สีหน้าของนายตอนนี้น่าขนลุกมาก" ผมหุบยิ้มแทบจะทันที
"นายทำลายบรรยากาศหมด" ผมเอ่ยอย่างต่อว่า
"ก็นะ..เก็บอาการหน่อย นายดูจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ"
ผมเบะปาก แต่ก็ต้องยอมรับเลยนะว่าจองกุกมักจะทำให้ผมรู้สึกอดใจไม่ไหวอยู่บ่อยๆ ทั้งๆ เป็นฝ่ายโดนเอาเปรียบแท้ๆ "ก็ได้ ฉันเป็นพวกหลงใหลนาย แล้วมันผิดตรงไหน" เขาหันหน้ากลับไปที่หน้าจอสี่เหลี่ยมอีกครั้ง กดแป้นพิมรัวเร็วโดยไม่มอง
"จริงๆ นะไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มันโหดร้ายหรือไง"
ผมยักคิ้วอย่างอารมณ์ดี หยิบสตรอเบอร์รี่เข้าปากหนึ่งลูก "โฮ๊ะๆๆ ฉันจะให้นายขาดใจตายไปเลยก็แล้วกัน"
พ่อกับแม่บอกว่า ชีวิตแต่งงานขึ้นอยู่กับสองปัจจัย หนึ่งคือนิสัยส่วนตัว สองคือเรื่องบนเตียง ถ้าสองสิ่งนี้เข้ากันไม่ได้ก็อาจจะไปกันไม่รอด แต่ผมจะไม่พยายามวกเข้าเรื่องนั้นมากก็แล้วกัน เอาเป็นแค่ว่าพวกเราไปกันรอดแน่นอน
ผมกับเขาไม่มีความรู้สึกอึดอัดใจต่อกัน ต่างคนต่างแชร์ความรู้สึกของตัวเองให้กันและกันเสมอ อาจจะเป็นเพราะพวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก จนบางครั้งก็ยังสับสนว่าสรุปแล้วเราเป็นคู่แต่งงานหรือเป็นรูมเมทกันแน่ จองกุกมักจะย้ำเตือนเรื่องนั้นบ่อยๆ เขาบอกว่า
"เพื่อนไม่มีเซ็กส์กันหรอก"
ผมหัวเราะจนไหล่สั่น ก้มลงจูบเขาหนึ่งที
"งั้นเหรอ..ฉันนึกว่าเราทำแบบนั้นกันตั้งแต่ขึ้นมหาลัยแล้วซะอีก"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
- Bonus -
"เราทำแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่นะ!"
"นายแบบว่า....นายสารภาพรักกับฉันไง แล้วบรรยากาศมันก็พาไป"
"ทำไมนายใจง่ายจัง"
"ไม่มีโอกาสบ่อยๆ ที่คนอย่างนายจะมาสารภาพรักนี่"
"...."
"ตั้งแต่ตอนนั้นก็รู้เลยว่านายต้องเป็นสามีฉันในอนาคตแน่ๆ!"
Jimin
12/3/2018