PAPATYALARIN KALBİ MAVİ Mİ ANNE?

Artık Eskisi Gibi Değilim

Yer gök hayat fışkırıyor

Kış uykusundan uyanmış doğa.

Göz kırptım kelebeğe

Güneşle şakalaşıyor içimdeki papatya...

Artık eskisi gibi değilim

Bıraktım uzun cümleler kurup kendimi anlatmayı

Gönülden söylenecek en güzel sözü söylüyorum

Seviyorum...

Sevmenin güzelliğini yaşıyorum.

Yeni pişmiş bir çorbanın kokusu gibi

Yayılıyorum mutluluk sokağına

Gönlüne ulaşıyorum

Oyuna çağıran çocukların coşkusu gibi

Dalgaların boyumu aşması gibi coşuyorum...

Bir bardak çayın buğusu gibi

Annemin saçlarıma dokunuşu gibi

Huzur kokuyor rüzgar...

Sımsıkı tutuyorum ki

Sessiz sedasız geçmesin bahar...

Hayatın çaldıklarını geri alıyorum

Seviyorum...

Gül ömrümde

Küle döndüren hayata inat

Mor bahçelerden

Lavanta dolduruyorum ceplerime

Şehrin kalabalıklarından aldım

Dağlara saldım gönlümü

Buram buram kekik koksun...

Gecemi aydınlatan içimi ısıtan

Bir de kamp ateşim olsun...

Kalan ömrüm benim,

Ceplerim lavanta koksun...

Duracaksa kalbim bir gün

Dursun...

Ama bu gönlümün attığı yerde olsun...

Ayşe Keleş