KORKUYORUM

O NE!?

Arkamı döndüğümde...

Karanlıkta paylonço gibi birinin bana doğru gülümsediğini gördüm.Korkudan ellerim titriyordu.Kaşlarını çattığında ise bunun gerçek olduğunu anlamıştım.Kendimi duvara yapıştırıp ağlamaya başladım.Bunu farkeden Lindada arkasını döndü.Ben şaşkınlık sordum.
-Bu ne!? Linda bana inanmak zorundasın bak bana doğru gülümsüyor.

-Yeter!!!o benim oyuncağım Anabell gerçekten çok tuhafsın...

-Yani delirdiğimi düşünüyorsun ben anlıcamı anladım Linda hani birbirimize yemin etmiştik nolursa olsun birbirimize inancaktık noldu şimdi?

-Sen değiştin...

Sinirle koridordan uzaklaştım.Odaya girdim ve yatağımın yorganını açtığımda çığlık atmaya başladım.

-Aaaaaaaaaa!!!
Yatağımda o bana şeytanca gülen bebek vardı.

Tanrım, tanrım ben sakinleşmeye çalışırken çığlığımla odadaki kızlarıda uyandırmıştım.Linda odaya girdi.

-Bebeğimi almışsın!

-Ben almadım birkez olsun bana inan!

Lisada uyanmıştı.

-Yeter artık hergece kavga bir uyutmadınız ayrıca Anabell çok çizgifilm izliyor olmalısın hayal gücün geniş.
Hepsi beraber gülmeye başladı.Ve ışıkları söndürüp yattılar.Lindada bebeğini kucağına koyup gidiyordu.Ama bebeğin başı döndü ve bana bakıyordu.Ürperdim başka biryere döndüm ve bebeği görmemeye çalıştım.Gözüme bir türlü uyku girmiyordu bunun üstüne yukarı kattaki odadan koşuşturma sesleri duyunca odadan çıktım sonra ise keşke odadan çıkmasaydım dedim arkamı döndüğümde ise odanın kapısı hızla kapandı.Ürperti içinde koridorda ilerliyordum.Merdivenin önüne geldim bu merdiven üst katta çıkıyordu.Üst kattan hala koşuşturma sesleri geliyordu.Tam merdiven basamağına basıyordumki arkamdan birisi geçti.Korkuyla arkama bakındım ama kimse yoktu.Hızla basamakları çıktım.Üst kattaydım.Ve bir kilitli odadan koşma ve gülme sesleri geliyordu.Ama kapı kilitliydi kilidi aramak için arkamı döndüğümde
Kapıyı çizme sesi işittim baktığımda...