Küçük Berdel [ TAMAMLANDI ]

Yolculuk

Artık zamanı geldi arkamda pek bir şey bırakmıyorum zaten arkamda bırakıp üzüleceğim kimse yok kardeşim desem o İstanbul da amcamın yanında güvende benim hayatımı yaşıyorum

Annem desem o da güvende ve huzurlu en önemlisi ona yeni ve tam kavuşamasamda hayatta.

Şimdi sadece şanlı urfada bıraktığım acılı anılar var ki onları asla bırakamıyorum bir yük gibi taşımak istediğim her hangi bir şey gibi.

Biliyorum ola bilir ama bu yük benim kaderim karası ve acı gerçeği..

Ahmet Baran'ın içeri aniden girmesi ile korkak olan ben iyice korktum ve oturduğum sevdirebiyice yaslanarak o gece aklıma geldi ve titrek bir ses tonuyla.

-yapma dur!

Dedim bu kelimeyi inanın nasıl dedim bilmiyorum ama ben böyle diyince Ahmet Baran duraksamadan ve düşündü ve bir kaç adım geri çekilerek kapıya doğru gitti ve usul bir ses tonu ile.

- Artık gidelim ama seni önce başka bir yere götürmek istiyorum.

dedi. Ama ben zaten ondan bu kadar korkar ve zarar görüşen nasıl ona yakın olmaya ve onunla aynı havayı solumak tahammül edeceğim gerçekten bilmiyorum.

Her ne kadar da korksam da başka bir çarem ve çıkarım olmadığı için kafamı ürkek bir şekilde salladım ve ayağa kalktım dün ağlamaktan ve anladınız ( zarar) görmekten yorgun olduğum için ayağa kalktığımda biraz affalladım yani düşecektim ki Ahmet Baran geldi daha doğrusu bana geldiğini görünce sevdirdin yanından destek aldım

Ve elimi ona dur şekli yaparak.

- gelme! Sen yardım edeceğin kadar yardım ettin zaten sözünü tutmayarak !!!!

Dedim ve kafasını eğerek dışarı çıktı.

Ahmet Baran'dan :

Bugün artık memlekette gidiyoruz ama dün bahara yaptığım o iğrenç şeyler aklımdan çıkmıyor ama artık yapacak bir şey de yok çünkü iş işten geçti dün ben bahar a sahip oldum ve onun masum olduğunu anladım her ne kadar da bahar a söyleyemeyecek söylesem de anlayamayacak olsana bu onun iyiliği için oldu

Yada kendimi böyle yalanlar ile tatmin veya avutuyorum ama gerçekten onun kırdığım kalbimi düzeltmeliyim çünkü zaman geçtikçe bir şey fark ediyorum ki bahar iyice karanlığa gömülüyor ve sevdiğim o mavi gözleri artık parlak parlak gülerek bakmıyor

Bahara odaya ona haber vermek için çıktığımda sevdirdin üzerinde oturmuş sadece boş duvara bakıyordu gözlerinde yaşlar vardı ve ara sıra içini çekiyorsun ben içeri girince biraz ürkütücü ve ben ona doğru gelince dün geceki dediği şeyleri dedi

-yapma dur!!!

Dedi ve bana böyle diyince kendimi iyice kötü hissettim ve evet burada bahar haklı

Şimdi eğer bahar ben kocası olduğum halde böyle ise diğer kadınları hiç düşünemiyorum

Aslında daha doğrusu bu toplum yapı taşı iken kadın bu dünyanın nüfüsünğ oluşturan kadın iken neden ona zarar veriyoruz neden onlara şiddet ve kaba kuvvet kullanıyoruz neden onlar tecavüze uğruyor ve genelde neden onlara zarar verenler cezasını çekmiyor

Ki bu pislik insanların içinde bende varım çünkü ben onu istemediği bir ilişkiye mecbur ettim, çünkü ben şerefsizlik ettim ve ona tecavüz ettim

Offfff ya bende çok mu hakarettir ettim kendine gel oğlum baran Offfff

Her neyse bu duygu dolu anları arkada bırakırsak ben aşağı indim ve arabanın önünde bekledim. Sonunda baharı gördüm ama renksiz giyinmiş ve solgun asık yüzü ile bana doğru istemsizce yaklaşıyordu ben tam ona kapıyı açarken bahar hiç bir şey demeden arka koltuğa oturdu ve bende suçluluk hissettiğim için pek bir şey demedim yani şimdilik demiyeceğim