Angelic Touch

Κεφάλαιο 27

Αλλη μια νύχτα πέρασε και η μέρα ήρθε. Ξύπνησα με πονοκέφαλο και καθόλου όρεξη. Ευτυχώς ήταν καλοκαίρι και δεν είχαμε Πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω αν θα αντέξω όταν ξαναρχίσει. Δύο μήνες έμειναν.

Σηκώθηκα και πήγα να φτιάξω καφέ. Τα κορίτσια θα είχαν πάει στη θάλασσα για μια ακόμα φορά. Ξάπλωσα στον καναπέ και χάζευα έξω από το παράθυρο. Ο ήλιος έλαμπε και εγώ ήμουν πάλι μέσα γιατί δεν άντεχα τόσο κόσμο και τόση φασαρία. Μου φαινόταν πολύ κουραστική. Τίποτα δεν με ευχαριστούσε πλέον εκτός από το χρόνο που περνούσα με τον Τεό.

Ήταν πολύ ωραία, ήταν αστείος και αυτό ήταν κάτι που χρειαζόμουν πάρα πολύ.

Αν κάποιος ερχόταν και με ρωτούσε αν αγαπούσα ακόμα τον Κωστή, θα έλεγα φυσικά. Δεν σταματάς ποτέ να αγαπάς κάποιον όσα χρόνια και αν περάσουν. Ειδικά το συγκεκριμένο. Δεν μπορούσα να σκέφτομαι άλλο για αυτόν, ο πονοκέφαλος γινόταν ακόμα πιο έντονος.

Η πόρτα χτύπησε. Άνοιξα κουρασμένη και με τον καφέ στο χέρι.

"Καλημέρα" είπε ο Τεό με ένα τεράστιο χαμόγελο.

Χαμογέλασα κι εγώ.

"Πέρνα" είπα και έκανα χώρο.

Πέρασε και άφησε πίσω ένα σύννεφο από το υπέροχο άρωμα του. Κάθισε στον καναπέ και εγώ ξάπλωσα στα πόδια του.

"Είσαι κουρασμένη;" μούγκρισα ναι και έκλεισα τα μάτια μου.

Το άγγιγμα του με χαλάρωνε. Έσκυψε και με φίλησε στο λαιμό. Άνοιξα τα μάτια μου τρομαγμένη. Δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Σηκώθηκα.

"Τι κάνεις;" τον ρώτησα.

"Σε φιλάω. Τι έπαθες τώρα;".

"Τεό, δεν θέλω να προχωρήσουμε ακόμα, δεν νιώθω έτοιμη.

"Μα δεν σου ζήτησα τίποτα, ηρέμησε" είπε και με πλησίασε.

Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου. Μάλλον η στάση μου ήταν πολύ παράξενη απλά δεν θέλω να γίνει τίποτα που να μου τον θυμίζει.

Δεν ξέρω τι νιώθω γαμώτο. Δεν έχω υπάρξει πιο μπερδεμένη στη ζωή μου. Από τη μία αγαπώ τον Τεό, είναι τέλειος και με κάνει να αισθάνομαι πραγματικά χαρούμενη που είμαι κοντά του αλλά αν γυρίσει ο Κωστής θα πάω πίσω σ'αυτόν. Νιώθω κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω, μακάρι να μπορούσα. Αλλά που θα πάει θα τελειώσει, πρέπει να τελειώσει.

"Το Σάββατο παίρνω άδεια για δύο βδομάδες θα ήθελες να πάμε διακοπές μαζί κάπου;" ήταν μια καλή ιδέα για να ηρεμήσω και να βγω επιτέλους από αυτό το καταραμένο σπίτι.

Χωρίς πολλές σκέψεις δέχτηκα. Θα τα κανόνιζε αυτός όλα, του ζήτησα όμως να μην πάμε εξωτερικό, για ευνόητους λόγους.

Μετά από λίγο έφυγε. Τον αποχαιρέτησα με ένα φιλί.

Πλησίασα το παράθυρο και τον έβλεπα να φεύγει καβαλώντας τη μηχανή του. Μου έκλεισε το μάτι και χαμογέλασα.

Τα αυτοκίνητα στο δρόμο έκαναν αρκετό θόρυβο, έτσι έκλεισα την κουρτίνα και επέστρεψα στον καναπέ. Ξάπλωσα και με πήρε ο ύπνος.

[...]

"Ξέρεις κάτι; Εγώ κουράστηκα να σε θέλω και να μην ξέρεις καν αν ζω ή αν πέθανα. Σ'αγαπώ το καταλαβαίνεις; Αλλά πως να το καταλάβεις; Τόσο καιρό έλειπες και τώρα γύρισες για να κάνεις τη ζωή μου μπουρδέλο. Γιατί γαμώτο σου; Μια χαρά ήμουν μόνη μου. Σε περίμενα και τώρα επιτέλους όλα μπήκαν στη θέση τους και έρχεσαι εσύ εδώ για να τα γαμήσεις όλα πάλι. Δεν θα ξαναγίνω σκατά όμως για σένα. Αν ήθελες ας έμενες. Έφυγες και τώρα εγώ είμαι καλά και μακριά σου".

"Απλά θέλω μια δεύτερη ευκαιρία. Να σου εξηγήσω και να σου ζητήσω συγγνώμη που έφυγα και σε άφησα. Να σου πω πως ακόμα σ'αγαπώ και ποτέ δεν σταμάτησα να σε σκέφτομαι και-" τον σταμάτησα.

"Μην πεις άλλα. Δεν θέλω να ακούσω άλλα. Δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Ό,τι έγινε έγινε. Δεν τη θέλω τη συγγνώμη σου. Αν όμως είναι αυτό το θέμα σε συγχωρώ, τώρα μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου ήρεμος και μακριά από μένα. Δεν με νοιάζουν τα σ'αγαπώ σου πια. Τελείωσε, τι δεν καταλαβαίνεις; Σε περίμενα μέρες, μήνες, χρόνια και ποτέ δεν ήρθες για να μου πεις όλα αυτά που μου λες τώρα. Τώρα όμως είναι αργά, λυπάμαι. Δεν υπάρχει επιστροφή. Κάναμε τις επιλογές μας και διαλέξαμε διαφορετικούς δρόμους. Εγώ δεν μπορώ να επιστρέψω. Είμαι καλά εκεί που βρίσκομαι. Μακριά σου. Και εκεί σκέφτομαι να μείνω εντάξει; Δεν θέλω να σε ξαναδώ".

Ξύπνησα ιδρωμένη. Τι σκατά όνειρο ήταν αυτό; Ναι, εγώ και ο Κωστής ήμασταν. Εφιαλτικό. Προτιμώ χίλιες φορές να μην γυρίσει ποτέ παρά να γίνει όλο αυτό.

Πήγα στο μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπο μου και να νιώσω καλύτερα.