A/n
2.2K YEAHHH
Sorry dat het niet zo lang is, ik heb deze x geen excuus, behalve inspiratieloosheid.
-X
Chelsea
-----------------------------------------------------------------------
Ik lig naast Kili op bed. Gisteren zijn we in slaap gevallen nadat we hadden afgesproken overmorgen te vertrekken. Vandaag zouden we alles gaan inpakken en bespreken wat er besproken moest worden. Kili slaapt nog, en ik laat mezelf langzaam van het bed glijden. Het witte, pluizige tapijt kietelt mijn bevroren voeten. Ik rek me uit en loop naar een grote kast. Er liggen allemaal witte en blauwe kleren in, en ik prop ze in een klein tasje. Kleding is eigenlijk het enige wat ik nodig heb, dus technisch gezien ben ik nu klaar.
Kili staat kreunend op en rekt zich uit. Hij loopt naar me toe, en slaat zijn armen om mijn middel. "Hi prinses." zegt hij terwijl hij een kus in m'n nek drukt. Ik giechel. "Hi." Hij laat me los. "Ben je al klaar?" Hij wijst naar het tasje in m'n hand. "Ja. Meer dan kleding hebben we niet nodig, toch?" Kili schudt zijn hoofd. "Eigenlijk niet. Weetje, misschien kunnen we beter vandaag gaan. Ik hoef alleen maar wat kleding te pakken en we hoeven niks meer te bespreken, toch?" "En het medaillon dan?" Ik draai het kettinkje ervan tussen mijn vingers. "Ohja."
Ik ga op het bed zitten met Kili naast me. "Ik zie geen opening?" Het vorige medaillon had gewoon een gleufje, maar dit kleine, houten medaillon heeft een gladde, gleufloze oppervlakte. Als een soort teken begint het medaillon te branden. De vlammen voelen niet heet aan, maar ze verbranden het medaillon wel, laagje voor laagje. Ik weet niet of ik het moet stoppen, dus ik laat het maar gaan. Opeens komt er een dichte mist uit het inmiddels zwarte medaillon. Binnen een paar seconden is de hele kamer begeven en kan je bijna niks meer zien. De overblijfselen van het medaillon vallen op de grond, en een zwart, glanzend kompas blijft liggen. Er staan geen richtingen op, maar wel een oranje-gloeiend wijzertje. "Het wijzertje wijst naar het Kristal." zegt Kili vol verwondering. "Dan moeten we het maar volgen." zeg ik terwijl ik opsta. Kili volgt mijn voorbeeld.
"Gaan jullie weg?" Rosah's stem klinkt achter onze rug. Ik draai me om. "Ja. We weten waar het Kristal is. Bedankt voor je zorgen." Kili buigt. Ik buig ook. "Succes!" Rosah zwaait ons uit terwijl we op Yin stappen. Ik zwaai net zo lang tot ze nog maar een klein stipje is, en laat mijn hoofd dan op Kili's rug rusten. "Ik wil eigenlijk liever naar Kyaro." zegt Hinda na een tijdje. "Dan heb je pech." antwoord ik nors. "Ik kan ook zelf vliegen? Ik heb namelijk liever niet dat ik straks ehm, dood ben." Ik knik. "We zien je wel weer als we het Kristal hebben. Fijne reis." zegt Kili. Het draakje laat zich vallen. "Moeten we nog steeds rechtdoor?" Ik kijk op het kompas. "Iets naar rechts." Hij stuurt wat bij. "Zo is het goed."
De wind snijdt in mijn wangen, rode blosjes achterlatend. We vliegen al lang in de lucht, maar zijn pas een paar minuten geleden in Yihun aangekomen. Het wijzertje van de kompas wijst naar de vulkaan. "We moeten de vulkaan in." Ik probeer mijn stem niet te laten trillen terwijl ik het zeg. "Waarom moet dat Kristal zich nou weer daar bevinden?" Kili zucht. Hij maakt een scherpe bocht en zet de landing in. "Je hoeft niet mee. Het is niet jouw probleem. Ik ga toch dood binnen 6 dagen."
"Als jij dood bent, ben ik ook dood. Vanbinnen. Dus het is wel mijn probleem."
