Gözlerim birden bire açıldı acı, çekiyordum. Yıldırımlar gözümün önünden geçiyordu. Şaşırıp kalmıştım ne oldu anlamamıştım. Sakallı bir yüz bana bakıyordu ve gülümsüyordu. Sanki önemli bir şeye bakıyordu, yoksa o önemli şey benmiydim. Bana dokunmak için çabalıyordu âdeta ama ne yazıkki çarpılıyordu. Benim bu gücüm çok ilgi çekiciydi. Beni şık, kırmız ve plastik eldiveniyle kaldırdı. Gururlu gözlerle bakıp durdu, sanki hiç insan görmemiş gibi. Yoksa insan değilmiydim, korkunç bir canavarmıydım. Korkmaya başladım
ve canım acıyordu. Sonra bana bildiği herşeyi anlattı. Beni onun yarattığını ve isminin DR.frenkestien olduğunu söyledi. O günden itibaren onu babam belledim ve onu hiç yanlız bırakmadım. Tâki bir kâtil gelip onu öldürene kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yıldırım F
General FictionBeni yaratan kişiye minnettarımı göstermek için 40 yıldır ona tapıyordum taaa ki biri onu öldürene kadar ........
