Kook တစ္ေယာက္လူနာအခန္းတံခားကိုတျဖည္းျဖည္းဖြင့္ျပီးအခန္းထဲကိုေဝွ့ဝိုက္ျကည့္လိုက္သည္။ လူနာကုတင္ေပာ္မွာလွဲေနတဲ့ Tae ကလႊဲျပီးဘယ္သူမွမရွိ။ kook Tae နားလာကာ ေဆးျပန္သြင္းေပး၊ ေသာက္ေဆးထားခဲ့ကာျပန္ထြက္မလို့....
" မ.....မလုပ္ပာနဲ့။ မ.....မလုပ္ပာနဲ့။ ေတာင္းပန္ပာတယ္။ "
Kook Tae နားျမန္ျမန္ေျပးသြားကာေယာင္ေနတဲ့ Tae ကိုတစ္ခ်က္မ်က္နွာကိုင္လွုပ္လိုက္ေတာ့ျငိမ္က်သြားသည္။ နဖူးမွာရွိတဲ့ေခ်ြးစေလးအခ်ို့ကိုလက္ဖမိုးေလးနဲ့သုတ္ျပီး Tae လက္ေလးကိုကိုင္ကာထိုင္ေစာင့္ေနသည္။
ခ်ာတိတ္ရယ္ဘာျဖစ္တာလဲ??
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
" နိုးျပီလား?? "
Kook တစ္ေယာက္ေရဇလံုနဲ့တဘက္ေလးကိုင္ကာအိမိသာထဲကထြက္လာေတာ့ကုတင္ေပာ္မွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ Tae နားကိုသြားလိုက္သည္။
" ဟာ.....ဦးေလးျကီးကဒီကို......"
" ဘာမွမေျပာနဲ့။ အက်ၤိလွန္။ "
" ဗ်ာ......ဘာ...ဘာျဖစ္လို့လဲ? "
" ေရဘတ္တိုက္ေပးမယ္ေလ။ "
" ရ...ရတယ္။ omma လာမွတိုက္မယ္။ "
" ရွက္လို့လား? "
" ရွက္စရာလားဗ်....ေယာက်ာ္းခ်င္းခ်င္းကို။ "
Tae သူ့အက်ၤီေလးကိုဆုပ္ကိုင္ထားကာ Kook ကိုေက်ာေပးကာထိုင္ေနသည္။
" မတိုက္ဘူးေနာ္။ "
" ေအးပာ။ ကေလးမတိုက္ရင္လည္းမတိုက္နဲ့ေတာ့။ "
" ဗ်ာ...... "
Kook လႊတ္ခနဲထြက္သြားနဲ့ကေလးဆိုတဲ့စကားေျကာင့္ Tae လန့္မိသည္။ Kook လည္းထြက္သြားတဲ့ပားစပ္ကိုပိတ္ရိုက္ခ်င္မိသည္။
" ဘာ...ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ျပန္နားေတာ့။ "
" က်ြန္ေတာ္အိမ္မက္ဆိုးမက္တယ္။ "
" ဘာအိမ္မက္လဲ? "
" က်ြန္ေတာ္ေတာအုပ္ျကီးတစ္ေနရာကိုေရာက္သြားျပီးက်ြန္ေတာ့္ကိုျကိုးနဲ့တုပ္ထားျပီးေဘးနားက ဘာမွန္းမသိတဲ့လူေတြကလက္ပိုက္ျပီးပားစပ္ကေနဘာေတြရြတ္ေနမွန္းမသိဘူး။ "
Tae ေျပာတဲ့အိမ္မက္ကို kook စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္မိသည္။
" ေနာက္ေတာ့......."
" က်ြန္ေတာ့္ကိုအဲ့လိုျကိုးနဲ့တုပ္ထားေတာ့က်ြန္ေတာ္အရမ္းပူျပီးဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ကေအာင့္တက္လာတယ္။ အဲ့ခံစားခ်က္ကအျပင္မွာခံစားရသလိုပဲ။ "
" အိမ္မက္ပာ။ တကယ္မဟုတ္ပာဘူး။ "
" ဦးေလးျကီးအိမ္မက္ေတြအမ်ားျကီးမက္ဖူးလား? "
" မက္ဖူးတာေပာ့။ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းကအိမ္မက္ေပာင္းစံုမက္ဖူးတယ္။ "
" ဒာေပမဲ့က်ြန္ေတာ္ကအဲ့လိုမဟုတ္ဘူး။ "
" ဟင္??? "
" က်ြန္ေတာ္အဲ့အိမ္မက္ပဲမက္ေနတာက်ြန္ေတာ္လူဆိုျပီးျဖစ္ လာတဲ့အရြယ္ကတည္းကပဲ။ "
Tae စကားေျကာင့္ kook ေျကာင္သြားေပမယ့္လည္း Tae ရဲ့မ်က္ဝန္းေတြကအရမ္းနက္ရွုိင္းလြန္းသည္။ Tae သည္အရင္တုန္းကစြာေတးလန္နဲ့မတူဘဲအခုသူမဟုတ္တဲ့အတိုင္း။
" အဲ့တာကေတာ့......မင္းကအဲ့အိမ္မက္ကိုအရမ္းစြဲလန္းျကီးသြားလို့ပာ။ "
" ေသခ်ာလို့လား?? "
" imm အဲ့တာေျကာင့္အဲ့တာေတြမေတြးဘဲျပန္နားလိုက္ေတာ့ေနာ္။ "
" nae "
Kook Tae အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိေစာင့္ေပးကာျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ အေတြးထဲမွာ Tae ေျပာတဲ့အိမ္မက္အေျကာင္းကိုေတြးမိသည္။
ရွပ္~~ ရွပ္~~
" ဘယ္သူလဲ??? "
Tae အိပ္ေနရာကေနေျခသံျကားလို့ထျကည့္လိုက္ေတာ့တစ္ေယာက္မွမေတြ့။ ဒီဘက္ျပန္လွည့္ေတာ့မွသူ့မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့လူေျကာင့္လန့္ျဖတ္ကာထေအာ္မိသည္။
" မင္းေသခ်ိန္တန္ျပီ။ "
" အားးးးးး "
Tae အိပ္ေနရာကေနလန့္နိုးျပီးအခန္းထဲကိုျကည့္လိုက္ေတာ့တစ္ေယာက္မွမရွိ။ ေခ်ြးေတြထြက္ေနတဲ့မ်က္နွာကိုတစ္ခ်က္သုတ္လိုက္သည္။ ျမန္ေနတဲ့နွလံုးကိုဖိထားျပီးေလသက္ရွူသြင္းလိုက္သည္။
ငာဘာျဖစ္ေနတာလဲ??
• • • • • The Boy Who see The Ghost • • • •
Up တာကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းပံုမွန္မျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီ fic ကိုသိပ္မျကိုက္ျကသလိုပဲ။ author လည္းဒီ fic ကိုသေဘာသိပ္မက်ဘူး။ ေရးရင္းေရးရင္းနဲ့ horror ဘက္ကိုေရာက္မလိုလိုဘာလိုလုိျဖစ္ေနျပီ။
