Mavi küçük bir tekneyle açılıyorum .Engin gönül bahçelerinden güller dermeye.Rahvan atlar gibi yüreğimi sarsmadan götür beni güzellikler kokan o yere.Varlığımızla hayat bulsun ölmüş olan güller.Efulim,senle yeşersin kurumuş tüm yapraklar.Canını yakmasın gülün kara dikenleri.Ellerini ver bana bırakmamaya yeminliyim.Nadide bir gül gibisin.İnsanoğlu gülsüz çiçeksiz neylesin.Kırlarda koşalım hiç durmadan zamanı boşver ömrümüz böyle geçsin.
