Evet oncelikle bu bnim ilk hikayem iyi okumalar ....
Hep mutlu olmak istersin hep gülmek ama bunu basaramazsin her seferinde kalbin ile beynin arasinda kalirsin bnde kalbim daha agir basti her seferinde ve yenildim hayata karşı ben hayatim boyunca hep birilerini sevdim hep birilerine deger verdim hemde fazlasıyla .. suan yaptigim onca seyden sonra o kadar pişmanlık duyuyorum ki keske yapmasaydimkeske bu kadar sevmeseydim diyorum keske bu kadar deger vermeyip kendimi bu kadar uzmeseydim diyorum keske... kisacasi hayatima keskelerle devam ediyorum. O anda sevmek o kadar tatlı geliyor ki insana oylesine zararsiz oylesine güzel hatta bağımlılık yapiyor sanki dusunmeden uyuyamazsın o olmadan yapamazsin gibi oluyor yani hayat onsuz devam etmiyor onsuz nefes alamicaksin ne bileyim yasayamicaksın gibi geliyor ama sanki inadina oluyormus gibi nefes alirsin ve yasarsin ama mutsuz ve bir şekilde sonrasinda tek bir hatasinda silmezsin tabii ama bu hatayi tekrarlar ama sen onun bunu yaptigina inanmazsin ama yapar ya o sen aglarken guler sen mutsuzken mutludur ama sen bunun farkinda olmak istemezsin ertesi gun artik bardaktaki son damla taşar kalbin paramparca olur kanar acır ve sen hayata kusersin yemek yemezsin ne bileyim gulmezsin eglenmezsin ama o eglenir ve sonraki gun kendine gelirsin hic bir sey hissetmiyormus siradan bir gunmus gibi davranmaya calisirsin guclu olursun ve biylece aylar yillar gecer ve sonunda unutursun.
İşte hayat boledir once seversin sonra sürünürsün iste o yuzden kalbini deil aklini dinle o hep mantiklidir ve seni uzmez ama kalbini secersen hem kalbin hem sen kırılırsın. Seçim senin!
