Η ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ

Κεφάλαιο 9

Σιωπή και σιγά σιγά ένα απαλό κουδούνισμα γινόταν αισθητό. Το φως ήταν άπλετο και ο ήχος των κυμάτων ήταν όλο και πιο καθαρός. Το πεδίο καθάρισε και ο Τρυπόψαρας ήταν σε μια ακρογιαλιά. Τα πόδια του ήταν μέσα στο νερό και μπροστά του υπήρχε μόνο χρυσαφιά άμμος και πάλι το ατελείωτο γαλάζιο της θάλασσας.

“Αυτό ήταν… “ σκέφτηκε ο Τρυπόψαρας, “ώστε έτσι είναι η κόλαση “ είπε και χαμογέλασε.

“Είναι πολύ χειρότερα από ότι νομίζεις “ακούστηκε μια γυναικεία φωνή.

Κοίταξε προς την κατεύθυνση που ακουγόταν η φωνή καθώς προσπαθούσε να εστιάσει στη λεπτή φιγούρα της.

Η γυναίκα ήταν σαν νεράιδα. Τα μακριά, σγουρά μαύρα μαλλιά της έφταναν μέχρι τα γόνατα της. Η επιδερμίδα της λευκή σαν πορσελάνη. Φορούσε ένα φόρεμα που χάιδευε την άμμο και έδινε την εικόνα κυμάτων.

“Άμαρανθ? “ είπε ο Τρυπόψαρας.

“Γειά σου Μαρθ! “ είπε η γυναίκα.

“Τι συμβαίνει εδώ πέρα? Που είμαστε? “

“Τι ήταν το τελευταίο που θυμάσαι? “

“Τον Ελάιζα.. “ είπε ο Τρυπόψαρας.

Η Άμαρανθ του χαμογέλασε χωρίς να πει τίποτα.

“Δεν καταλαβαίνω, για ποιον λόγο.. Είσαι νεκρή! “ φώναξε ο Μαρθ.

“Με σκότωσες Μαρθ. “ είπε άψυχα η Άμαρανθ και περπάτησε αργά προς το μέρος του. “Με σκότωσες και δεν άφησες τίποτα πίσω.. “ συνέχισε να λέει καθώς περπατούσε. Κομμάτι κομμάτι γινόταν σκόνη.

“Άμαρανθ.. “ σιγοψιθύρισε ο Μαρθ καθώς έτρεμε.

“Είσαι νεκρός Μαρθ. Είμαστε μέσα στο Κράκεν. Ο Ελάιζα σε χρειάζεται γι αυτό σε κρατάει ζωντανό σ αυτόν τον κόσμο. Θα σε καταστρέψει. Ή μάλλον, θα αφήσει εμένα να σε καταστρέψω “ είπε η Άμαρανθ καθώς εξαφανιζόταν στον άνεμο.

“Όχι! Όχι! Όχι! Όχι! Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Αυτό είναι χειρότερο από την κόλαση. Ελάιζα! “ φώναξε με όση δύναμη είχε στην ψυχή του.

~~~~~~~~~~

“Μπεατρις! Όχι! “ φώναξε ο Άαρον.

Το Κράκεν ήταν ακόμα στο αντίπαλο πλοίο όταν η ασπίδα των σπαθιών είχε πέσει.

Ένα μαχαίρι ήταν καρφωμένο στον αριστερό ώμο της και την έκανε να γονατίσει.

Στο κατάστρωμα υπήρξε πανικός. Ποιος ήταν αυτός που μπόρεσε θα σπάσει την ασπίδα τους?