{Poussière d'étoile}

Seni bekliyorum

Seni bekliyorum.

Ellerimin asla kavuşmadığı ellerini. Bir uçurum kenarında, seni bekliyorum.

Gözlerinin asla öpmediği gözlerimi kapatarak, umuyorum gelmeni.

Ellerine hasret tenimi okşuyor rüzgar, dans ediyor saçlarımla. Alıp götürecek beni buradan. İtiraz etmeyeceğim.

Tüm şehir karanlığın seli altında. Sol yanına dönmüş uyuduğuna eminim.

Gelmeyeceğini fısıldıyor rüzgar kulağıma, ben seni bekliyorum. Gözlerim hâlâ kapalı.

Başka bir zamanda, başka bir yerde, başka bir hayatta karşılaşmış olsaydık; yine beni sevmeyeceğini söylüyor rüzgar. Bunu zaten biliyorum.

Hava soğuk, üşüyor musun? Sanırım ağlıyorum. Lütfen gör beni.

Nefesinin nefesime değdiği düşüncesine tutunacak gücüm kalmadı artık. Dudakların dudaklarıma hiç sarılmadı ki.

Etrafta kimse yok ve rüzgar beni çağırıyor.

Çok geç kaldım sevgilim, bu gece o çok sevdiğin şiirlerin ruhunu sana bozduracağım.

Şey, ölü bir adam olacağıma rağmen seni özleyeceğim konusunda endişeleniyorum.

Ciğerlerim yanıyor, seni tanıdığım günden beri geçmeyen bir his bu.

Seninle yaşlanmak istiyordum. Ama şimdi, ben rüzgar oluyorum Baekhyun.

Rüzgar oluyorum, seni sarmak teninde dolaşmak için.

Seni bekliyorum, yıldızları iliştirdiğim saçlarından son kez öperek. Bir uçurum kenarındayım.

Seni bekliyorum, gelmeyeceksin. Gün ağarıyor.

Gitme zamanım geldi sevgilim. Gözlerindeki Ay ışığını izleyebilmem için gökyüzünden, gitmeliyim.

Gözlerim kapalı, ayaklarım kayıyor. Rüzgar oluyorum.

Çok yalnız hissediyorum, beni yalnız bıraktın.

Nefes alamıyorum, canım yanıyor.

Seni bekliyordum, gelmedin.
Rüzgar oldum, sana geliyorum.