Angel

22. Jody

"Angel. Je bent wakker."

Kalm kijk ik naar Angel. Ze kan nu eindelijk geen kwaad meer doen...

Angels blik verhard, en ze kijkt me diep in mijn ogen. Ik kan haar ogen voelen terwijl ze zich in mijn ogen boren. Terwijl ik diep in haar ogen kijk, zie ik de haat gloeien. Ze antwoord kalm, maar ik weet dat ze me maar al te graag zou willen vermoorden...

"Dat klopt, Jody."

Angels kille stem doorbreekt de stilte, en een rilling loopt over mijn rug. Dit is erger dan welke horrorfilm dan ook. Ik slik even en ga dan verder.

"Angel. Waarom?"

Ze houdt haar hoofd schuin en kijkt me vragend aan.

"Wat bedoel je?"

Nadat ze deze zin heeft uitgesproken verschijnt er een glimlach op haar gezicht.

"Ik ben harstikke braaf geweest"

Hoe kan ze het nog ontkennen... Hoe kan ze nog lachen...

"Je bent verslagen Angel. Geef het op."

-------------------------------------

"Je bent verslagen Angel. Geef het op."

Nee. Ik geef het niet op, dus zet ik een grote glimlach op mijn gezicht.

"Nee Jody, ik geef niet op!"

Jody verliest haar kalmte en kijkt me woedend aan.

"Hoe KUN JE! Al die onschuldige mensen... WAAROM!?"

Tranen stromen over Jody's wangen.

"Waarom..."

Jody zakt huilend op de grond.

"Jij pakt het wel heel persoonlijk op, jankbal."

Jody kijkt omhoog, en staart me aan met ogen vol haat. Jody staat op en heft haar hand op.

"Jij hebt MIJN VADER VERMOORD"

Dan slaat ze me recht in mijn gezicht, met een kracht die ik niet verwacht had. Hevig hijgend staat Jody voor me.

"jij bent een monster..."

Ik voel dat ik een bloedneus heb, en kijk Jody woedend aan. Hevig begin ik te trekken aan mijn ketenen, zonder resultaat. Jody kijkt me diep in de ogen aan.

"Theo, was mijn vader."

Dan draait ze zich om en loopt weg.