Crush Ko Siya [On going]

1

Warning: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

This story are unedited, typographical, grammatical, spelling errors are to be expected.

No copyright infringement intended. PLAGIARISM IS CRIME.

This book is not a perfect story as you think it is. If you're finding a best story, you should stop continue reading this right now.

If you continue reading this, I must say,

Sana ol nagstastay. Charr.

Btw, enjoy reading! Hope y'all like it. :>>

- ButterThatCannotFly

*^*^*^*

Chapter 1
Her crush

"Hayyy!" Huminga ako ng malalim at kumalumbaba habang tinititigan ang mukha niya. Ang gwapo niya talaga!

"Uyy! Halos araw-araw mo na siyang nakikita. Hindi ka kaya magsawa niyan?" Biglang dating ng aking bestfriend habang nakapameywang. Si Minchin Lee. Just call her Mina.

"Hindi noh! Alam mo kasi, labs. Paggusto mo ang ginagawa mo, hindi mo ito pagsasawaan. Kaso, naalala kong madali ka lang palang magsawa kaya hindi mo iyon alam." Asar ko sa kanya.

Mina is a Playgirl. Kumbaga, heartbreaker. She can make guy cry and beg to be with her again. She's so many exes but me? Nbsb! Proud to be! Haha!

"Heh! At least hindi single katulad mo! Walang ka-date ngayong febuary. Bwhaha!"

Aba nang-asar pa.

"Eh, ano naman? Nanjan naman ang Cold ko."

"Duh? Mas better pa jan ang i-rereto ko sayo, you want?" Ayan na naman siya  sa reto thingy. Lagi niya akong ni-rereto sa mga kakilala niya. But none of them are my type. Si Cold lang talaga.

"Hay naku, labs! Pass na ako jan." Labs ang tawagan namin kasi kahit playgirl yan, mahal ko yan.

"Hmp! Lagi ka nalang, pass! Diyan ka na nga! Una na ako." At umalis na siya.

Maya-maya ay nagring na ang bell na ikinalungkot ko. Hindi ko na masisilayan ang BebeCold ko. It sounds malandi pero ganun talaga eh. Kahit naman ikaw, ah? Nagiging ganyan ka din when you have a crush on him/her, right?

Sige, nagtuturo pa naman si Sir kaya i-introduce ko muna ang BebeCold ko. Hihi.

Cold Cruz is my longtime crush. Simula nung elementary ay crush ko na siya. So, I convince mom to transfer kami ni Mina kung saan maghihighschool si BebeCold ko.

Mina and I are in a same roof. How? Ang totoo kong nanay ay pinalayas ako sa aming bahay. But then, Mina's mom adopted me as her daughter. Mom na ang tinatawag ko sa kanya kasi siya na ang nagpapa-aral saakin.

To be truth, cold is not his true name. Nobody knows except the principal and his very close friends. Sobrang tago na tago, diba? And to inform you, bad boy po siya. He's a bad boy na hindi mo inaakala. He's always in trouble. Ni babae hindi niya pinapalagpas.

Kaya kahit ganun ay gusto ko parin siya. 4th year highschool na siya at 3rd year lang ako. Kasad, diba? Iyaq, bes! T^T

"Dalian mo, labs! Nasa labas na yung cold mo!" Sabi nitong si mina. Pinandilatan ko siya ng mata saka sumunod sa kanya.

Sinilip muna namin kung nandoon nga siya at dang! Nandoon nga siya pero halata mong naiinip na.

"Labs! Dali! Baka ikaw na ang inaantay niyan! Bilis!" Bakit kaya ganun noh? Mas kikiligin pa ang kaibigan mo kaysa sayo.

Wala na akong nagawa nang itulak niya ako. Lumingon ako sa kinaroroonan niya. Nakita ko kung paano siya lumingon saakin ng dahan-dahan. Shyet na malagkit! Ang gwapooo!

"Thank god! There you are." Sabi niya na ikinagulat ko.

Eh? There you are daw? So, ako talaga ang hinihintay niya? Enebe!

Lumapit siya sakin na ikinangiti ko ng matamis pero napawi din ito ng nilagpasan niya lang ako. Tumingin ako sa likod ko. Nakita ko ang babaeng kina-iinggitan ko simula pa nung una.

Mula sa kilig ay napalitan ng lungkot ang mukha ko.

Ikaw ba naman paasahin, ang sakit diba? Minsan talaga mahirap umasang sayo siya lalapit kahit hindi naman. Ang sakit, bes! T^T

Ang drama mo! –Sabi ng kabilang isip ko.

Che! Wala ka lang lablyf!

Bakit ikaw, meron?

Shut up!

Umiiling na lumapit ako sa tumatawang Mina. Lalo akong napasimangot. Alam kong plano niya yan eh. "Sabi ko naman kasi sayo eh. Wala kang pag-asa don. Buti pa si Dominic."

"Stop it. I don't want to hear it." Nauna na akong lumakad pero bigla akong may nabunggo.

"Ayy! Sorry!" Nagulat nalang ako ng makita ang mga taong ayaw kong makita. "S-sorry po ulit. Una na po ako."

"Azaria.." It just a one word and 6 letters pero ang tindi ng tama sakin.

"Ohm. Are referring me? Sorry but Tara is my name not Azaria." Saka ako yumukong umalis.

Pinigilan ko ang luhang gustong kumawala pero hindi ko pala kaya.

Ang sakit.

"It's okay. I'm here." Niyakap ako ni Mina.

"Bakit ganun, labs? Ang sakit makita sila." Umiiyak ko sabi.

"Ganun talaga, labs. Masakit makita sila kasi ipinagtabuyan ka na nila. But don't worry; we will always be here beside you." Niyakap ko siya pabalik. Lalo akong napa-iyak dahil sa sinabi niya, hindi dahil sa masakit kundi sa saya.

Masaya ako dahil sila ang dumating nang ipagtabuyan ako ng tunay kong magulang.

Masaya ako kasi they were always there for me.

Masaya ako kasi kahit kailan hindi nila naisip na iwan ako.

Masaya ako kasi kahit hindi nila ako kadugo, minamahal nila ako ng sobra like I'm part their family.

And I'm very thankful to them.