She Came Back

Hoofdstuk 20: Oeroud familiebezoek

Diana pakt mijn hand trekt me mee het bos in. "Waar gaan we heen?" Vraag ik terwijl ik niet tegenwerk, ik loop wel gewoon rustig mee. "Een open plek in het bos, straks wordt het duidelijk waarom." Zegt ze en ik knik. Ik ben ongelooflijk nieuwsgierig, natuurlijk wil ik weten hoe het nu allemaal zit.

Eenmaal daar aangekomen kijk ik haar vragend aan en ze kijkt met een serieuze blik terug. Dan begint ze te praten; "Dat je allergisch bent voor de wand is geen stom toeval, dat is wat je eerst moet weten..." Ik frons en gebaar dat ze verder moet vertellen wat ze daarmee bedoelt.

"De laatste nacht in het gesticht voordat ik ontsnapte had ik een droom, waarin Eleios verscheen... Hij vertelde mij dat ik jou moest zoeken. Dat we speciaal waren. Hij zei ook dat jij in groot gevaar verkeerde, en dat ik een tegengif moest maken voor jouw allergie. Volgens hem was er geen tijd te verliezen. Toen ik wakker werd lag er opeens een kaart onder mijn kussen." Ik kijk haar geconcentreerd aan, "De kaart waarmee we nu de ingrediënten voor mijn tegengif aan het zoeken zijn?" Diana knikt en gaat verder, "Natuurlijk wilde ik je helpen, als het waar was wat Eleios zei, dat jij in groot gevaar was... Maar ik wist niet hoe, aangezien ik vast zat. Toen greep ik die dag dus mijn kans toen één van de doktoren mijn deur niet op slot had gedaan omdat hij dat vergeten was." Het is nu een stuk duidelijker, maar ik heb nog steeds ongelooflijk veel vragen. "Maar waarom had ik die dromen dan niet? Waarom koos Eleios, de oppergod van Midisti, ervoor om jou naar mij toe te laten komen? Ik kon het toch ook gewoon zelf doen?" Vraag ik.

"Omdat jullie samen één zijn. Als ik jou had gevraagd, Bart, om naar Diana te gaan had je dat nooit gedaan, omdat je haar niet vertrouwd of mij niet zou geloven." Zegt een stem en we draaien ons beiden om en zien dat het Eleios is. Mijn ogen worden groot en ik slik, dit had ik niet verwacht... "Buigen!" Fluistert Diana en ze port in mijn zij. Ik doe wat ze zegt en we buigen voor Eleios. "Jullie hoeven niet zo formeel te zijn... Ik ben jullie immers nog een uitleg verschuldigd..." Begint hij. We gaan weer rechtop staan en luisteren aandachtig. "Lang geleden, generaties terug... Had ik een vrouw waarmee ik een kind had gekregen. Een jongen. Hij zou een half-God moeten zijn aangezien mijn vrouw een normaal mens was en ik een God. Helaas heeft hij nooit krachten beheerst, wat we erg raar vonden aangezien iedereen wel verwacht had dat hij wat goddelijke krachten zou erven van mijn kant. Generaties gingen voorbij en niemand van de familie erfde maar die krachten, en eigenlijk had ik het al opgegeven... Totdat een tweeling geboren werd."

Bedoelt hij daar nou Diana en mij mee? Want volgens mij zijn wij de enige tweeling die er ooit in de familie was... Zover ik weet dan. "Ik heb nooit geweten waarom de kracht nooit is geërfd in de familie, maar nu weet ik het eindelijk: De kracht is te krachtig om door één sterveling beheerst te worden, daarom heeft niemand 'm ook geërfd in de familie. Maar jullie zijn een tweeling, en de kracht is bij jullie gesplitst in tweeën waardoor hij nu wel beheerst kan worden. Het is nog steeds een erg krachtige en een beetje onstabiele kracht en dus moeilijk te beheersen, een vierling zou dus het beste resultaat leveren, maar jullie kunnen het aan."

Ik kijk hem ongelooflijk verbaasd en geshockeerd aan. "Dus... Wij zijn- ehm u bent dus eigenlijk onze... Hele verre overgrootvader, als ik het goed begrijp...?" Vraagt Diana voorzichtig. Eleios knikt, "Inderdaad, jullie stammen oorspronkelijk van mij af." Ik frons even, "Maar als de kracht van een half-God bij ons gesplitst is... Zijn wij tweeën dan individueel een soort kwart-God?" Eleios knikt weer, "Ja, zo kan je het wel noemen, ja..." "Wat voor kracht erven we dan? Diana kan een soort," Ik maak een soort beweging met mijn handen waarmee ik probeer Diana's kracht probeer te imiteren. "Dit of zo..." Eleios grinnikt en gaat tussen ons in staan. "Ik ben de oppergod van Midisti, en mijn zoon zou, als het goed is, de kracht van de vier elementen geërfd moeten hebben... Dus jullie hebben allebei twee elementen in jullie bezit, Diana heeft lucht, die heeft ze bij haarzelf ontdekt, maar wie wat precies heeft weet ik niet..." Legt hij uit. Ik kan het bijna niet geloven, ik heb de kracht van twee elementen geërfd? Ik ben nu ongelooflijk benieuwd welke ik heb! Er zijn nog drie elementen vrij, aangezien Diana er al één heeft: lucht. Dat verklaart natuurlijk alles van bijvoorbeeld onze ontsnapping uit de mijn.

"Maar... Diana zei ook dat het geen toeval was dat ik allergisch was voor de wand van Ragftar... Hoe zit dat dan?" Vraag ik. "Bart, je bent ongelooflijk overbelast aan kracht, twee elementen erven is al meer dan genoeg... Maar dan ook nog een Empire transformatie en een wand gaat veel te ver! Als je dat alles probeert te combineren ben je gedoemd te sterven. Je mag die wand nooit meer gebruiken, het is veel te gevaarlijk. Je vraagt je vast af waarom jullie de ingrediënten van dat tegengif nog moeten zoeken, of niet...?" Ik kijk naar de grond en knik. Eleios legt een hand op mijn schouder, "Dat is omdat je van binnen geheeld moet worden, omdat je dus te veel andere kracht gebruikt hebt..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Een lang hoofdstuk dit keer, omdat ik beloofd had om eergisteren al een hoofdstuk te uploaden en dat niet gebeurd is en omdat dit hoofdstuk gewoon belangrijk is voor de plot en veel uitleg vereist. :-)