~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Nisrin

Ik vertelde haar alles tot in de details. Ze was wel geschrokken dat dit allemaal gebeurt was. Toen ik klaar was met praten deed ik alsof het me niets meer boeide, maar je moest eens weten wat deze pijn binnenin me deed!

Ik zei maar om van onderwerp te veranderen : "gaan we zielig blijven doen of gaan we een meidenavond houden". Ze keek me grijnzend aan en we pakten alles uit te kast. Ik ging even naar boven om mijn pyjama aan te doen, ik voelde me weer misselijk. Ik ging naar de badkamer en zag dat de kots deze keer nog erger was dan alle keren ervoor. Ik bleef er verbaasd naar kijken, wat gebeurt er met me?

Pov Wassim :
Nadat nisrin weg ging, begon ik en te realiseren dat ik haar echt kwijt was. Ik haate haar eigenlijk nooit, het was gewoon men gedachten die tegen men hart vocht. Ik kon het niet stoppen, want ik dacht dat ze me al die tijd gewoon voor de gek hield. Ik kon mezelf wel voor de kop slagen. Ik voelde me zo dom. Ik ging terug naar het hotel, toen ik daar aankwam zag ik een bange hicham in men kantoor. Ik keek hem niet begrijpend aan. Hij zei : wassim we moeten hier weg. Ik zei: waarom? Hij zei dat de bende die ons drie jaar lang hebben vastgehouden weer actief is. Ik keek hem bang aan en daar kwamen de flashbacks:

Begin flashback:
Ik zat daar maar  wat voor de zoveelste dag weer op dezelfde stoel, in dezelfde ruimte. Ik weet dat we hier  al ruim een jaar zitten. De hoop zit er niet meer in, sinds de dag dat ze karim bij ons weghaalde. Wisten ik en de jongens geen raad meer. We wisten gewoon dat het nog lang zou duren voordat iemand onze zou komen helpen. We waren hopeloos, vuil en hadden al ruim een jaar op droog brood en water geleefd. Het leven flitste gewoon voorbij...

Einde flashback.

Ik dacht aan alle dagen daar, hoe gruwelijke en donker de dagen daar waren. Het leven was in die tijd een groot zwart gat die je elk moment kon opzuigen. Ik kreeg een benauwd gevoel als ik aan de dagen op die plek dacht. Ik werd verstoot door hicham die me riep. Ik keek hem geschrokken uit alsof ik zo uit een droom ontwaakte. Hij zei : wassim besef dat ze ons zoeken we moeten het stoppen! We moeten de eer van karim verdedigen ookal is hij nu op ene betere plek. Hij blijft altijd in ons hart