Angelic Touch

Κεφάλαιο 29

Ανοιξα τα μάτια μου.

"Καλημέρα" μου είπε με ένα ζωντανό χαμόγελο.

"Καλημέρα".

"Σκεφτόμουν να πάμε καμιά βόλτα" συμφώνησα και σηκώθηκα για να ετοιμαστώ.

Το ίδιο και αυτός. Κοιμηθήκαμε όλη νύχτα στο ίδιο κρεβάτι και δεν κάναμε τίποτε άλλο. Δεν ξέρω πως γίνεται, πραγματικά.

Με περίμενε κάτω, στη μηχανή. Κατέβηκα και ο αέρας παρέσερνε την καστανόξανθη φράτζα του. Τόσο όμορφος. Χαμογέλασα και τον πλησίασα.

Ανέβηκα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω του. Πόσο χρόνο να χαλάει στο γυμναστήριο, σκέφτηκα.

Μετά από λίγο φτάσαμε σε ένα κάστρο. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα αξιοθέατα. Κατέβηκα από τη μηχανή και πιάνοντας μου το χέρι με οδήγησε στο εσωτερικό του κάστρου. Δεν υπήρχε κόσμος τριγύρω. 

"Και τώρα οι δυο μας" είπε και με κοίταξε με πονηρό βλέμμα.

Τοποθέτησε απαλά τα χέρια του γύρω από τη μέση μου. Με φίλησε όπως δεν με είχε φιλήσει ποτέ. Ύστερα από λίγο σταμάτησε και με κοίταξε βαθιά στα μάτια, χαμογέλασε. Μου χάιδεψε τα μαλλιά και με αγκάλιασε τόσο σφιχτά. 

"Τι έπαθες;" τον ρώτησα και έφυγα από κοντά του. 

"Σ'αγαπώ" είπε και με φίλησε ξανά.

Πρώτη φορά το άκουγα από τα χείλη του αυτό. Δεν ήξερα αν έπρεπε να του πω κι εγώ. Έτσι δεν μίλησα.

Φυσικά και τον αγαπούσα είχαμε περάσει τόσα μαζί και με είχε βοηθήσει πάρα πολύ. Όμως δεν ένιωθα έτοιμη να του το πω.

Με πήρε από το χέρι και περπατάγαμε στα στενά δρομάκια του κάστρου. Ο ήλιος έκαιγε πάνω από τα κεφάλια μας και ένιωθα αρκετά εξαντλημένη. Δεν ήθελα όμως να του το χαλάσω. Ούτε νερό δεν είχαμε πάρει. Δεν άντεχα άλλο. 

"Τεό" είπα και γύρισε το κεφάλι του για να με κοιτάξει "Πάμε πίσω;".

"Δεν σ'αρέσει;".

"Όχι,είναι πολύ ωραία απλά ζαλίζομαι λίγο".

"Έντάξει τότε" φάνηκε σαν να στεναχωρήθηκε.

Δεν είχα συνηθίσει τον τόσο καυτό ήλιο και το τόσο πολύ περπάτημα. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Η ζαλάδα μού είχε περάσει, ευτυχώς.

Καθόταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι με το κινητό στα χέρια. Θύμωσε;

Τον πλησίασα και ξάπλωσα δίπλα του. Ήταν χωρίς μπλόυζα. Άπλωσα το χέρι μου και το έβαλα στο στήθος του μαλακά. Ξαφνιάστηκε.