Because of you..

Jayda

Na een lange stille rit met Michelle ben ik eindelijk thuis. Cameron is bij hun gebleven, hij blijft tot maandag. Ik heb eindelijk wat tijd voor mezelf, de hele avond heb ik niet geslapen. Toen ik zag dat het 6 uur was heb ik me maar klaargemaakt en besloot ik naar huis te gaan.

Als ik binnen ben gooi ik mijn spullen in de was en neem ik een lange douche. Ik moet mijn hoofd leeg maken en de enige manier waarop dat lukt is door te lezen.

Ik pak het boek After van Anna Todd en begin te lezen. Ik hou van dit boek ik heb het al drie keer uitgelezen.

Na een tijdje gaat mijn telefoon af, ik kijk op het toestel en zie een onbekend nummer. Even twijfel ik of ik op zal nemen, maar dan laat ik het toch maar gewoon overgaan. Ik heb geen behoefte aan niemand.

Ik heb hem zelf gekust.. die woorden herhalen zich constant in mijn hoofd. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik deed het gewoon. Hij keek me aan met zijn groene ogen en er gebeurde iets zo raars, het duister dat ik meestal in zijn ogen zie verdween.

Ik voel niets voor hem, echt niet. Ik stop met nadenken en ga verder met lezen.

Na een uurtje of twee begint mijn maag te knorren, ik heb natuurlijk niet ontbeten. Ik sta op en loop naar de koelkast.. leeg. Ik besef dat Cam en ik nog geen boodschappen hebben gedaan, dus dat ga ik maar even doen, ik maak snel een lijstje.

Het winkelcentrum is een half uurtje rijden. Ik trek wat slippers aan en pak de autosleutels voor ik het huis verlaat.

Als ik bij het winkelcentrum ben ga ik meteen naar de supermarkt. Ik ga het hele lijstje af, dat word nogal veel sjouwen. Ik reken snel af en loop met de kar naar mijn auto om alles in te laden.

"Jayda?" Terwijl ik de kar terug breng hoor ik mijn naam. "Jayda!!" Roept iemand weer, ik draai mij om in de richting van het geluid. "Lorenzo, wat toevallig." Ik wilde nou net niemand tegenkomen, maar ik blijf glimlachen.

"Ja ik help mijn zus en haar vriend met wat boodschappen." Zegt hij. Ik knik, "gezellig." Hij glimlacht. "Wat doe jij hier?" Vraagt hij dan. "Oh gewoon wat boodschappen halen, ik was te moe om dat te doen  toen we waren verhuist dus ik dacht ik doe het nu." Hij knikt begrijpend. "Was je niet bij Michelle?" Vraagt hij plotseling. "Jawel, maar ik ging vanochtend naar huis."

"Waarom?" Waarom vraagt hij zoveel? "Gewoon ik moet me voorbereiden op een nieuwe schoolweek.." hij lacht. "Het is zaterdag.." ik glimlach en trek mijn schouders op. "Tja.."

"Ik help je wel met uitladen, ik ga het even aan mn zus en haar vriend melden." Zonder dat ik antwoord kan geven loopt Lorenzo weg. Ik zucht, daar gaat mijn dagje rust.

Als ik de kar heb weggezet loopt Lorenzo me tegemoet. "Ze vinden het goed." Ik knik en loop met hem naar mijn auto. "Uh, is dit je auto?" Vraagt Lorenzo niet begrijpend. "Het is geen mercedes inderdaad, maar hij rijd." Lorenzo zwijgt en stapt in.

Als we bij mijn huis aan zijn gekomen zie ik de blik in Lorenzo's ogen. Hij is rijk, ik snap zijn oordelen. "Woah, ik had niet verwacht dat je.."

"Dat ik wat Lorenzo? In een flat woonde? Jup, dat doe ik." Snauw ik hem af. Ik stap uit mijn auto en gooi de deur dicht. Vervolgens loop ik maar de achterbak en beginnen zakker met boodschappen te vullen en uit te laden. Lorenzo komt naast me staan en neemt de zakken aan.

Ik loop naar de deur en maak die voor hem open, dan geef ik de sleutels aan hem. 433B, op de 4de etage. Lorenzo knikt en loopt naar de lift. Ik zet iets bij de deur zodat hij openblijft en ga bij de auto weer verder met het inpakken van zakken.

Als ik klaar ben sluit ik de auto en ga naar binnen met vijf tassen in mijn hand. Lorenzo komt weer beneden aan en pakt 3 tassen van me over. "Hou hem tegen!!" Roept iemand net voordat de liftdeuren sluiten. Ik schop mijn voet ertussen en er komt een oudere man naar binnengelopen. Ik schat hem in de 40.

"Dankjewel meisje." Glimlacht de man. Ik knik en schuif verder de lift in. Lorenzo zegt niets. "Zijn jullie nieuw hier?" De man kijkt naar het etagenummer dat ik heb ingedrukt en hij drukt zelf niets in. "Uh ja ik ben hier pas komen wonen." Beantwoord ik de man.

"Ik ben Gregory, maar noem me maar Greg." De man steekt zijn hand uit en ik probeer hem te schudden met de tassen in mijn hand. "Ik ben Jayda Parks." Stel ik mezelf voor. "Je vriend is wel een stille hè?" Hij richt zich op Lorenzo. Ik giechel. "Ah, dat is niet mijn vriend meneer.." hij lacht.

"Jammer, jullie zien er leuk uit samen." Lorenzo glimlacht. Als we bij de vierde etage aankomen stappen we allemaal uit. "Nou ik zal je vaker zien, aangezien we op dezelfde etage wonen." Groet de man. Ik glimlach en knik en loop dan mijn appartement binnen.

"Schoenen uit meneer!" Roep ik naar Lorenzo als hij verder naar binnen wil lopen. "Sorry mevrouw!" Grapt hij en hij schopt zijn schoenen uit. Ik begin de koelkast te vullen en Lorenzo helpt, natuurlijk vraagt hij me waar alles moet en ik probeer te bepalen hoe ik de indeling precies wil hebben.

Na een half uurtje ploft Lorenzo neer op de bank. "Theetje?" Vraag ik hem. Hij knikt. Als ik het water laat koken plof ik naast hem neer op de bank.

"Leuk huisje, lekker knus." Complimenteert hij mijn kleine woning. "Ja het is alleen Cam en ik, dus meer hebben we niet nodig." Lorenzo zwijgt. "Jayda, waar zijn je ouders?" Vraagt hij na een tijdje. Ik zucht diep. Ben ik klaar om het te vertellen?

"Uhm.." net als ik wil beginnen gaat mijn telefoon af. Ik kijk naar het scherm en zie dat het hetzelfde nummer is als eerder vandaag. Ik zucht en zet mijn geluid uit. "Moet je niet opnemen?" Vraagt Lorenzo. "Ik weet niet wie het is en ik heb bezoek.." Lorenzo lacht. "Zie je geen nummer?" Ik knik en laat hem zien welk nummer het is.

"Dat is Jayden." Zegt hij meteen. Ik zucht nog dieper.