เรื่องสั้นจบ #ดวงใจดวงนิรันดร์ Yaoi [BL]

พิเศษ NC 10+

ค่ำคืนแห่งการข่มใจและอารมณ์ให้หลับไหลของจื่ออี้หนานกำลังเริ่มขึ้นอีกครั้ง... ชายหนุ่มแทบกัดฟันน้ำตาเล็ด   เพิ่งรู้ตัวว่าการมีลั่วฉางมาอาศัยอยู่ร่วมกันนั้นมันทรมานเสียยิ่งกว่าที่เขาทนรอถึงสองปีเสียอีก!

   ยิ่งกลิ่นหอมอ่อนๆเฉพาะตัวที่ลอยมาให้สูดดมแล้วยิ่งทำให้ทนไม่ไหว  ไหนจะกลิ่นดอกราตรีที่กำลังร่วงหล่นแต่ยังส่งกลิ่นอันยั่วยวนอารมณ์นั่นอีก!  ในตอนนี้เขานั้นหลงมัวเมาในตัวของลั่วฉางจนโงหัวไม่ขึ้น..  อยากจะกระทำรุนแรง  กระแทกส่วนนั้นให้สุดอารมณ์แต่ก็มิอาจทำได้  มันช่างทรมานยิ่งนัก!

"อาลั่ว...เจ้าหลับรึยัง?  " 

    ไร้เสียงตอบรับ   นัยตาที่เริ่มส่อแววหื่นกระหายของจื่ออี้หนานผู้ขึ้นชื่อว่าอ่อนโยน(?)กำลังโลมเลียเรื่อนร่างของคนที่อยู่ในห้วงนิทรา โดยหารู้ไม่ว่าคนที่ตนไว้ใจหนักหนานั้นเลือดตาแทบกระเด็นเมื่อนึกถึงตอน....ระหว่างเขากับลั่วฉาง 

"อืม.. "  

เสียงครางต่ำดังขึ้นมาเบาๆเมื่ออีกฝ่ายพลิกตัว  ใบหน้าเนียนใสไร้การแสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น  อี้หนานขยับปลายนิ้วขึ้นมาไล้สัมผัสไปตามแก้มสวยลงมาถึงแนวสันกราม   ใบหน้าที่จัดว่าดูดีแม้นไม่งามปานอิสตรีหรือนายโลมในหอโคมแดงของเมืองใหญ่  ไม่รูปหล่อคมสันปานนักรบแดนใต้  แต่ลั่วฉางผู้นี้มีความนุ่มละมุนเมื่อได้พบเพียงครั้งเดียว  จนทำให้หลายคนที่อยู่ใกล้รู้สึกผ่อนคลาย 
      
  "เฮ้อ...ทำสีหน้าอย่างนี้ระวังข้าอดใจไม่ไหวเอานะอาลั่ว "  

     ล้มตัวนอน  ดึงศรีษะอีกฝ่ายให้หนุนบนลำแขนก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น  อี้หนานพ่นลมหายใจเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มบางที่ประดับบนริมฝีปากได้รูป 

  'แบบนี้ก็มีความสุขดีละนะ '

.
.

     "พี่ลั่วตอนนี้ท่านแบบ  จึกจึก กับอี้หนานรึยังอ่า ? "