Çocukluğumdan berri gittiğim bir orman var sinirlendiğimde üzüldüğümde giderim bu ormana taki o ormandan bir ceset çıkana kadar herkes korkmuştu üzülmüştü ve bu olayı kimse bilmiyordu nasıl olmuş kim yapmış belli değildi değişik efsanler duyuyoruduk ama hangisi doğru hangisi yanlış bilmiyorduk .O sabah yine küçük kasabamızdaki büyük evimizde uyanmıştım bu kasabaya pek gelmezdik sadece tatillerde ama nedense ailem yani annemle babam bu sene gelmek istemişlerdi .
Babam bi dedektifti ünlü bir dedektif bu zamana kadar çözmediği dava yoktu ve şimdi bu dava için uğraşıyo bu arada ben jessica 18 yaşındayım bu kasabaya yakın bir yerdeki okula gidiyorum daha henüz arkadaşlarım yok zaten ben böyleyim hiç arkadaşım olmadı olmadı derken oldu ama samimi arkadaşım olmadı zaten olmasınada ihtiyacım yok neyse..
kasabadaki okula gittim derslerden sonra yemek hanede yemek yemek için bir masa seçtim tam sandalyey oturcaktım ki biri sandalyemi çekti yere düştüm tabi elimdeki yiyeceklerde üstüme döküldü herkes kahkaha atmaya başladı utanmıştım hemde çok birinin bana elini uzattığını gördüm elini tuttum ve beni kaldırdı oldukça tatlı bir çocuktu ama bunları düşünücek zamanım yoktu rezil olmuştum çantamı aldım ve okuldan çıktım koşmaya başladım ormana doğru kaçıyordum ve aklımda o kelime vardı sen bi ahmaksın jessica tam bi ahmah ormana varmış biraz korkuyordum ama herzamanki yerime oturdum ve düşünmeye başladım çok yanlızdım hemde çok böle düşünürken yanımdan bişeyin hızlıca geçtiğini gördüm ve korktum sonra her taraftan hızlıca bişiler geçmeye başlıyordu sanki o şeyler etrafımı sarmıştı ve korkuyordum .
İlk hikayem umarım beğenener olur -ipek-
