Unexpected Love Affair

Chapter 1

"Will you marry me?" Excited at punong puno ng saya at pagmahahal na tanong nya sa akin sa harap ng laptop ko. Yes, thru skype sya nag po-propose. He's my boss. He's 25 year old and he's a Photographer, I worked for him as a designer (Online) and he lives in Tennesse, USA. He's professional, he has business. He's Rich, he's a decent guy. In short, Perfect. He has everything that a girl could ever dream of. When he loves, he loves so deeply, with all his heart and soul. He respects you as a person and he can be your best friend too. That time,I couldn't ask for more. Who don't want that? I can see him as a good Father, Husband and A friend. Who don't want a better life? Yun bang,kahit isang dosena pa ang anak nyo ay maa-afford nya sa pinaka mahal na University sa buong mundo. Na he can give you all the things the world can offer.

"Hey, Mella" Sabi nya. Ano ba naman to sya! Kitang nag mo-moment pa ako dito eh! Takte. Eh ano pa nga ba ang sagot ko? Syempre..

"YES! YES! I'll marry you!" Biglang sigaw ko. Aba! Sino pa ako para maging choosy? By that time din kasi, I needed help. I needed a job, I needed to go abroad to work. I need to work harder for my Father, may sakit kasi sya sa puso. My Aunt stopped supporting his maintenance for some nonsense reasons and we can't afford his medications. I was desperate. Syempre, magpa ka totoo nako. Who don't want a better life? Yung, mka ka-kain ka ng 10x a day, yung nabibili mo yung things na you want. Jackpot pa, 5years gap lang kami and he's not liberated like the usual Americans. Gaya nga ng sabi ko, sino pa ako para maging choosy? Duh. Di hamak na isa lang akong simpleng babae na may malalaking pangarap para sa sarili ko at syempre sa pamilya ko. At nga pala, bago ko makalimutan..

Ako nga pala si Maria Carmella Cortez. 20 years old. Isang babae na kahit gano kadaming kainin eh di tumataba. Haha! K, sige na nga. Isang babaeng madaming kaibigan at mahilig gumala. Bunso ako sa magkakapatid. Medyo may katigasan talaga ang ulo, well wala naman talagang malambot na ulo. Hekhek! Nasabi ko na ba sa inyo na.. Di ako tumuloy sa kolehiyo? Well, its my own dicision. Gusto ko kasi talagang hanapin ang sarili ko.. I mean, kung ano ba talaga ang gusto kong gawin sa buhay ko. Until, ayun. Habang hinahanap ko ang sarili ko, nakahiligan ko ng mag sketch. Actually, since childhood days ko pa lang naman talaga nahiligan ko ng gumuhit. Until.. Ayun, na-discover ko na "Uy, may kinabukasan ako dito ah!" At sa gamit nga naman ng internet ngayon, nakapag-apply kaagad ako at nagkaroon ng kontrata. Hanggang dumating na ako sa part na.. Nakilala ko na sya. Oo, sya.Si Marc Dave Smith.

--

Ayan po yung sketch nya! Huehue :3 ----------------------->

Hmm, kay. Medyo nangangapa pa po ako kasi naloloka na ako sa mga nangyayari sa kanya ngayon. I mean sa babae sa story na to. Hahaha! At first day ko pala kanina. Medyo naninibago pa ako kasi ibang mga tao na ang mga makakasalamuha ko. Anyways, have a good evening sa inyong lahat! -XOXO