You've Captured My Heart (A Short Story)

You've Captured My Heart

Sabi nila, live life to the fullest.  

Yung tipong, everyday is the your final day.

Kaya naman sinusulit ko ang bawat araw ng buhay ko sa pamamagitan ng pagkuha ng litrato sa mga bagay, tao at pangyayari sa paligid ko. Syempre with the help of my best bud; my camera.

Kung ang iba aso ang best buddy, ako naman ang camera ko. Lagi ko itong dala kahit saan man ako magpunta. And my camera knows me, more than anyone else. Kasi through my camera, na-i-express ko ang nararamdaman ko. Sa tuwing masaya ako, magagandang tanawin, masasayang tao sa paligid, mga alive subjects ang kinukunan ko. Pero sa tuwing malungkot ako at depress, para bang malulungkot na larawan din ang nakukunan ng camera ko.

My name is Clarizze Olaguer, a 4th year Information Technology student.

I'm a photography enthusiast.

I love taking pictures.

But what really captured my interest was the story behind the photographs that I took. It feels like magic to me. And I'm the magician.

Kasi, I got to freeze a very important moment that can never happen again. And no magician can ever do that trick, only a photographer does. And who wouldn't want to keep each mementos especially when you're in love. I think my fair share of love story uncover my interest in photography. I had a wonderful relationship with a wonderful man. He's my first love and we met when we were in college. He was the perfect guy for me. Taglay niya kasi ang katangian ng isang lalaki na gugustuhin ng isang babae. Siya si Nico Pascual.

Mabait.

Matalino.

Masipag.

Caring.

At gwapo.

Ano pa nga ba naman ang hahanapin mo?

Feeling ko ako na ang pinakaswerteng babae nung mga panahong yun. Kasi sa dinami-rami ba naman ng mga magagandang dilag sa paligid, ako ang napili niya.

Simula ng naging kami, hindi roses, hindi chocolates, hindi rin teady bears ang ibinibigay niya saakin..

"Ano toh?" tanong ko sa kanya habang hawak ko ang binigay niya.

"Film..." sagot niya. We're both seated on one of the benches in the campus grounds.

"Oo alam kong film to, pero bakit mo ako binibigyan ng film? Hindi ko naman na to magagamit sa pagkuha ng pictures kasi digital camera na ang ginagamit ngayon." But I am still holding the film. I'm slightly pouting cause I don't know why he is giving me this.

"Alam ko naman. Pero lahat ng film na yan may laman na at kung ano yun, malaman mo sa 1st year anniversary natin. Kaya wag mo munang ipapa-develop yan ah?.." He pinched the tip of my nose.

"Para namang meron pang nagdedevelop ng negatives galing sa film ng camera ngayon.. Digital printing na kaya ang uso." I stubbornly answered him. Then I rested my head on his shoulders. Inakbayan niya naman ako. Sweet.