Hindi ko alam kung bakit sa tuwing ako'y magsusulat nahihirapan akong simulan ang unang pangungusap.
Maraming mga salita ang nakapila sa aking isipan- naghihintay na mag-alab sa paglapat ng dulo ng biro sa papel.
Subalit hindi ko mawari kung bakit pagdating sa'yo--mga salita'y nauubos at ang dating nagbabaga na dila ay tila nabuhusan ng tubig.
Hindi ako makapagsalita at ang aking mga kalamnan ay nanginginig sa iyong presensya.
Sadyang ganyan ba kalakas ang epekto ng iyong pagdating para mga salita'y maubos at dila ko'y manahimik?
Sadya bang puso ko'y inangkin mo na, kaya pati pag-iisip ko'y sinakop mo na rin?
O baka hanggang ngayon kumakapit pa rin ako sa lubid na mapipigtas na-- na baka hanggang ngayon,
i k a w
p a
r i n
p a l a ?
Hindi ito para sa'yo. O para sa kanya o sa kung kanino man. Para ito sa mga taong umibig at nasaktan, mga nanatili at umalis, mga naka-alala at nakalimot. Mga simpleng handog: aking mga tula,
sa iyo.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
