Όλα ξεκίνησαν εκείνο το καλοκαίρι στο νησί. Ήξερα οτι κάποια στιγμή θα γινόταν,αργά η γρήγορα. Ας τα πάρουμε όλα όμως από την αρχή...
Καλοκαίρι 2010
-Εεε Μελίνα,μας περιμένει η μαμά στο σπίτι να μας ανακοινώσει κάτι!,είπε ο αδερφός μου ο Βασίλης και ξεκινήσαμε με την Κατερίνα προς το σπίτι.
Η Κατερίνα είναι παιδική μου φίλη. Όλα τα καλοκαίρια τα περνούσαμε και τα περνάμε μαζί στο νησί. Έτσι απλά υπέροχα.
Φτάσαμε στο σπίτι. Φυσούσε πολύ και έπρεπε να βοηθήσουμε τη μαμά να στρώσει το τραπέζι. Η Κατερίνα μας βοήθησε και πήγε σπίτι της να φάει και να ξαναέρθει για να ετοιμαστούμε για την καθιερωμένη βραδυνή βόλτα.
-Μαμά,γιατί είσαι τόσο σοβαρή; ρώτησε ο Βασίλης.
-Πρέπει να σας πω κάτι,αλλά πρέπει να το αντιμετωπίσετε ψύχραιμα..
-Έλα μαμά θα μας σκάσεις! είπα εγώ γεμάτη αγωνία και φόβο.
-Εε να απλά η γιαγιά δεν είναι και πολύ καλά..Και μπορεί σε λίγες μέρες να την χάσουμε..Να πάει εκεί ψηλά,να βρει τον παππού. Απλά το χειρότερο είναι οτι θα την χάσουμε στο νοσοκομείο και όσο εμείς είμαστε στο νησί,δεν θα μπορέσουμε να την δούμε και καταλαβαίνετε πως θα πρέπει να φύγουμε σύντομα για Αθήνα.
Τα πρόσωπά μας έσβησαν. Ένιωσα το πάτωμα να χάνεται. Δεν είχα καμία ορεξη να φάω και παρόλο που ήταν μεσημέρι πήρα την Κατερίνα να πάμε βόλτα στο δασάκι.
-Αχ Κατερίνα τι θα κάνω; Την αγαπάω όσο τίποτα κι αν τη χάσω...
-Έλα ηρέμησε όλα θα πάνε καλά..
-Μια κουβέντα είναι αυτό..
Ξέσπασα σε κλάμματα. Δεν άντεχα άλλο. Καθίσαμε στο παγκάκι και απέναντι ήταν ένας νεαρός. Στην ηλικία μας πρέπει να ήταν κι αν όχι το πολύ 2-3 χρόνια μεγαλύτερος. Ήταν ψηλός με μάυρα μάτια και μάυρα μαλλιά. Γοητευτικός θα έλεγα.
-Τι κοιτάς με τόση αφωσίωση; με ρώτησε η Κατερίνα.
Μελίνα; Σου μιλάω!,φώναξε στο αυτί μου.
-Συγνώμη ξεχάστηκα..Να αυτόν εκεί! είπα.
-Από ότι φαίνεται σε κοιτάει και εκείνος αλλά καλύτερα να φύγουμε να ηρεμήσεις. είπε η Κατερίνα κι εγώ συμφώνησα.
Σηκωθήκαμε και όπως περπατούσαμε κοίταξα πίσω. Ο νεαρός κοιτούσε ακόμα. Ένιωθα το βλέμμα του καρφωμένο στην πλάτη μου. Ήξερα όμως οτι δεν θα τον ξαναέβλεπα γιατί θα αναγκαζόμουν να φύγω για Αθήνα. Όμως ποτέ μην λες ποτέ,όπως έλεγε και η γιαγιά..
