Herşey yolundaydı. Görünüşe göre güneş az sonra doğacaktı. O sırada omzuna dokunan bir el hissediverdi. Ardını döndüğünde kendisinden bir iki yaş küçük olan kardeşiyle göz göze geldi. "Yine mi?" Dedi abisine küçük kardeş. "Yine mi onun için bekliyorsun?". Kuru bir hayır cevabıyla konuyu kapatamayacağını anlayan ağabey "kimden bahsediyorsun?" Diyerek geçiştirmek istedi. Her ikisi de biliyordu aslında ne sebepten orda beklediğini. Fazla uzatmak istemedi küçük kardeş, bir şey demeden çekildi usulca odasına. Sabah ezanı okunmaya başladı o sırada. Dini inançları sadece Allah varlığına inanmaktan ibaret olduğu için umursamadı okunan ezanı. Kendi kendine "yatma vakti!" Diyerek çekildi odasına. Uyumuştu ancak sadece 2 saat sonra uyanacaktı o nefret ettiği okula gitmek için. Mecburdu ama annesinin beklentisini boşa çıkarmamak, zamanında farklı insanlarla kurduğu hayalleri tek başına yaşamak için.
