Beyond my sanity

I'am Hope Angeline Garcia, only child of my parents, I remember when I was an 5. My mom always told me that im the one they hoping for kaya lagi nilang pinapaalala sakin na malaki ang tiwala nila sakin. they give everything to me kaya bilang anak ginagawa ko ang lahat para maging proud sila sakin ,But one day the person who always remind me of those thing's is the one who break it . my mother have an affair and i found out nung sinundan ko siya at doon ko nalaman na niloloko ni mommy at ni tito si dad. I was 15 that time kaya nang malaman ko yun  wala na akong sinayang na oras at sinabi  kay dad ang nalaman ko. but he did not believe me... Instead he thought i was lying.. ang sama sama ng loob ko non at the same time galit na galit ako kay mommy kaya nang dumating ang oras na si daddy na ang nakatuklas hindi niya matanggap lalo nat kapatid niya pa. 

months have  passed nag kukulong si dad sa kwarto niya until that day happened my dad died he alleged suicide. Ni hindi nag pakita si mom sa burol ni dad hanggang sa malibing siya. my mother is my role model , she always keep saying na ang tiwala pag nawala mahirap ibalik at siya rin ang sumira noon. kaya pagkatapos ng araw na yun doon nag bago ang lahat.

----

'' let's drink '' natatawang sabi ko saka mabilis na nilagok ang isang basong alak, pabagsak kong nilapag ang baso saka pasuray suray  na nag  lakad papunta sa dance floor.

iginiling ko ang aking bewang habang masayang nag sasayaw, i like the music, it's more fun to dance until i notice that my phone vibrate..

karim calling.... ...

when i saw who was calling, i returned it to my pocket..

" sino yun ? '' tanong ni angela, ka opisina ko napansin din pala niya na may tumawag sakin 

" si karim'' sagot ko  " oh! baki't di mo sinagot? '' tanong nito '' Not in the mood " sagot ko..

****

Napahawak ako sa ulo ko kinaumagahan dahil sa sakit nang ulo ko.. 

argh! napadami ata inom ko kagabi.. inabot ko yung baso ng tubig sa side table saka ininom, napatingin ako sa cellphone ko katabi ng pinag patungan ng baso nang mag vibrate ito. 

karim calling..

Tinitigan ko lang at walang balak na sagutin.. hinintay ko hanggang sa matapos.

38 missed call. Seriously??  kelan ba siya matatapos sa pangungulit sakin.

Tumayo na ako sa kama pag ka tapos ay , nag luto, kumain at naligo. Napangiti ako nang makita ko ang itsura ko sa salamin. Nang na pag tano ko na ayos na ang itsura ko. kinuha ko ang bag ko saka  umalis. 

Pag kalabas ko sa apartment medyo nagulat ako nung may mag salita.
" why do you not answering my call's " napatingin ako sa lalaking nakasandal sa labas ng apartment ko. Ano nanamang ginagawa niya dito.

" Ano bang ginagawa mo dito karim? " tanong ko

" I'm asking you hope. why do you not answering my calls, i was worried about you " inabot nito ang mga kamay ko. nakikita ko sa mga mata niya ang matinding pag-aalala. pero hindi naman niya kailangan gawin ito.

" Look i'm sorry about last night, I..was..just super busy sa work " i lied... im sorry karim. you dont deserve a girl like me. " uhm! malilate na kasi ako. baka pwedeng mauna na ako sayo " hindi ito sumagot, sa makatuwid tinitigan lang ako nito. nang wala talaga akong nakuhang sagot nag lakad na ako pero napatigil ako nang hawakan nito ang kamay ko. 

'' why are you doing this to me " seryosong tanong niya. 

" Ha?'' 

" why? hope.. why did you always ignoring me ? '' kita ko na nalulungkot si karim sa nang yayari, pero anong magagawa ko.. ayokong sumugal sa relasyon.