Het is dinsdag en het is 16:00 'tijd dus om naar huis te gaan'. Zoals elke dag moet ik met de bus naar school en dat vind ik vreselijk. Ik sta te wachtten aan de bushalte. Als de bus er is stap ik op de bus. Op de bus is er een meisje die al bijna de hele rit raar kijkt naar mij. Ik gebaar dat ik het niet zie en kijk de andere kant op. De bus stopt bij de halte waar ik uit moet stappen. Het meisje die de hele rit mij raar aankeek moet daar dus blijkbaar ook afstappen. Ze ziet er heel onvriendelijk uit en ze kijkt al de hele tijd zo boos. Toen ik van de bus wou stappen komt ze met grote stappen aangewandeld: ' Pas op laat mij toch eens door '!! Ik ga vriendelijk uit de kant dat ze kan passeren. Met opzet gaat ze op mijn voet staan en kijkt mij boos aan. (Het deed ontzettend veel pijn).
Toen ik thuis was deed ik direct mijn schoenen af om te kijken naar mijn voet. Mijn voet zat blauw en opgezwollen. Ik riep: 'MAMA PAPA!' Mama kwam naar boven en keek direct naar mijn voet. 'Dat ziet er niet goed uit. Ik denk dat we best eens naar de dokter gaan en laten nakijken.' Mama en ik zaten in de auto op weg naar de dokter. Toen we bij de dokter waren was het direct aan ons. Hij keek naar mijn voet en zei : 'Dat ziet er niet erg goed uit'. We moesten van de dokter onmiddellijk doorrijden naar het ziekenhuis. Als we daar aankwamen stond er al een dokter op ons te wachten. Hij keek naar mijn voet en zei : 'Dat moet ik even bespreken met mijn collega's.' In de tussentijd moest ik onder een scanner om foto's te laten maken van mijn voet. Toen de dokter na 30 min. terug was vertelde hij ons dat het er niet goed uitzag en dat ik waarschijnlijk moest geopereerd worden. Mama vroeg aan de dokter wat de operatie inhield hij zei dat mijn voet waarschijnlijk ging moeten geamputeerd worden omdat hij nooit meer beter ging worden. Ik dacht in mijzelf : Door dat ene meisje die op mijn voet stond zal ik maar 1 voet meer hebben. Ik moest op 24 maart terug naar het ziekenhuis gaan om geopereerd te worden.
