ช่วงแรกๆ ที่ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันใหม่ๆ หลังจากแต่งงาน ที่อพาทเมนท์แห่งหนึ่งใจกลางกรุงโซล พวกเราไม่รู้จักใครเลย แต่วันแรกที่ย้ายเข้ามาก็ไปทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านในบริเวณใกล้ๆ พร้อมกับถือเค้กข้าวเอาไปด้วย ก็ถือว่าเป็นการทำความรู้จักในแบบทั่วไป แต่ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นเพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักพวกเราไปเสียหมด จอนจองกุกก็กลายเป็นหนุ่มสุดฮอทอีกครั้ง ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็จะได้รับคววามรักเสมอนั่นแหละบางครั้งเขาก็เป็นเหมือนคุณลุงอารมณ์ดีที่ให้ขนมเด็กข้างห้องกิน บางครั้งก็ช่วยเลี้ยงแมวของเจ้าของห้องฝั่งตรงข้ามตอนที่เขาไม่อยู่ เวลาที่คนในตึกสักคนจัดปาร์ตี้จองกุกก็จะถูกเชิญเสมอเพราะเขาดีกับทุกคน และทุกคนก็ชอบเขากันหมด ผมคิดว่าถ้าสักวันหนึ่งจะมีการเลือกตั้งอะไรสักอย่างคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็จะกาเลือกจองกุกอย่างไม่ลังเลสักนิด
ระหว่างกลับบ้านวันนี้จองกุกแวะซื้อต้มซี่โครงอ่อนติดมือกลับมาด้วย เขาบอกว่ามีคุณยายที่อาศัยอยู่คนเดียวเพราะลูกสาวต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดเป็นเวลาประมาณสามวัน เขารู้เรื่องนี้โดยบังเอิญตอนที่ลูกสาวคนนั้นพูดคุยกับเพื่อนบ้านอีกคนในลิฟต์และได้ฝากฝังให้เพื่อนบ้านคนนั้นช่วยดูแล ผมรู้สึกซาบซึ้งในความดีของเขาเหลือเกิน เพียงแต่ว่า
"นายช่วยใจดีกับฉันเหมือนที่ใจดีกับคนอื่นบ้างได้ไหม"
พวกเรายืนอยู่หน้าลิฟต์ ตัวเลขกำลังค่อยๆ ลดระดับลงมาจนถึงชั้นหนึ่งในที่สุด พวกเราสองคนก้าวเข้าไปด้านใน "ฉันไม่ใจดีกับนายตรงไหน"
"พักนี้นายเข้มงวดจะตาย ตรงนั้นก็ไม่ถูกใจ ตรงนี้ก็ไม่ถูกใจ ไหนจะเรื่องทำความสะอาดบ้านอีก นายน่ะ ห้ามทำความสะอาดเองเด็ดขาดเลยนะ ใช้ชีวิตให้เหมือนคนปกติบ้างได้ไหม" พอได้โอกาสก็เลยบ่นเสียยืดยาว ตัวเลขที่กำลังเพิ่มความสูงขึ้นเรื่อยๆ ของลิฟต์เลยชั้นที่เราอยู่ขึ้นไปสองชั้น คงจะไปหาคุณยายคนนั้น
YOU ARE READING
Jimin's Diary [kookmin]
Fanfictionย้ายผลงานไปลงใน readawrite ในชื่อเรื่องเดียวกันค่ะ