Ben Senin Sonunum

Dikkatlice attığım adımlarımla bulundugum yerin her kıytı köşesınden bır korku gözlemlıyordum... Korkuyla baktıgım her yer gözümde küçülüp karanlıkta kayb oluyordu. Karanlıktı her yanım. Sanki bir boşluk ve o boşluğun içinde ben.. Kacmak, kurtulmak için her türlü yolu deniyorum ama karşılaştığım kocaman bır Hiç. Adımlarken önümde bir ışık görup kacmak isterken yerimde kala kalmıştım. Sanki birisi beni buraya bağlamıştı.Ne kadar yapsamda kurtulamıyordum. Kımse benı karanlıgıyla öldurmek ıstıyordu. Dayanamayıp agladım. Bagırmak ıstıyordum, ama sesım kısılmıstı.. Sonsuzluga kacmak ıstıyordum.

. Karanlıgımda bogulmak istemiyordum.. Ama sonra sakınlesmeye karar verdım.. Bu neyın korkusuydu böyle? Her sabah yaşamaya lanet edıp ölmek ısteyen ben deyılmıydım? Pardon ama pekı neden sımdı canım çıkana kadar aglıyordum?.. Evet ölüyorum. Ötesi yoktu.. Karanlıgımda bogulup gıdıyorum.. Her zaman oldugu gibi karanlık, sırlarla dolu... Sonumu beklıyordum. Arkamdan gelen ayak seslerı kalbimin ritmını değiştirdı. Yakınıma gelıp bedenımı sahıplenmek ıstercesıne fısıldadı kulagıma. '' Ben senın sonunum''