Odnaleźć Iskierkę

Prolog !

Nieśmiało spojrzałam za siebie, idąc jak zwykle szkolnym korytarzem. Moje życie nigdy nie było nadzwyczajne. Czego ja się mogłam spodziewać, przecież nikt na mnie nie zwraca uwagi. A nie dobra cofnijmy. Oprócz chłopaków, którzy myślą o jednym. Ciekawe czemu akurat na mnie musieliście zesłać tę figurę. Nie narzekam, ale ile można znosić miliony oczu wpatrzonych na Ciebie tylko po to, żeby zaspokoić swoje nigdy niespełnione fantazje. Dzień zapowiadał się tak samo beznadziejnie, jak każdy poprzedni. O czym ja mówię.? Ten dzień chyba zapowiadał się najgorszy z tych wszystkich, ale myślmy pozytywnie, wrócę do domu za kilka godzin i zacznę się odprężyć przy moim ukochanym zespole. Tylko o tym teraz marzę, chce wrócić do mojego ciepłego łóżka i pogrążyć się w pięknej krainie snu która sama dla siebie stworze. Czy to naprawdę tak dużo ? Chcę, tylko żeby ten dzień już się skończył. Tylko że przede mną jeszcze dobre kilka lekcji, które będę musiała jakoś przeżyć. Wypadałoby.

Na całe szczęście już koniec lekcji i mogę spokoju poczekać na pociąg i wrócić do mojego spokojnego pokoju. Idąc na stację, rzucił mi się oczy pewien wysoki i ciemny blondyn. No nawet całkiem w moim typie. Był ubrany w czarny długi płaszcz i spodnie koloru granatowego. Z nie wymienionych powodów wydawał mi do bardzo interesującą osobą. A co zastanawiało mnie najbardziej, było to, że skądś go kojarzyłam, tylko nie wiedziałam skąd. Może po prostu wydawało mi się. Przez cały ten czas głębokiej zadumy brnęłam w stronę Stacji, kiedy dotarłam na miejsce, pociąg już na mnie czekał. Wsiadając, przez okno dostrzegłam właśnie jego. Usiadłam, gdy pociąg zaczął ruszać, nie spuszczając wzroku z Niego.