Ostatnia Prosta

1.

PROLOG

Praca w szkolnej gazecie to nie lada wyzwanie dla uczniów z pierwszego rocznika. Z racji tego, że lubię wyzwania postanowiłam postawić sobie wyżej poprzeczkę i dołączyć do Fabryki Słowa.
Na początku bałam się, że nie odnajdę się w tym gronie, lecz się myliłam i to bardzo! Ludzie, którzy tam pracują to tryskajacy energią nastolatkowie, których albo kręci dziennikarstwo albo tak jak ja chcą spróbować czegoś nowego. Szybko się dogadaliśmy i zakumplowaliśmy. Dostając swój własny dziennikarski identyfikator z imieniem zostałam oficjalnie przyjęta do Fabryki Słowa.
Tym razem z dumą nosiłam identyfikator z napisem ,,Dominika"

Wszystko było idealnie!

Pół roku później sprawy zaczęły się komplikować. Nauczyciele zaczęli wymagać wiecej od uczniów, a sama gazetka prosiła o więcej artykułów.
Połączenie życia szkolnego z życiem
FS-u równało się z niemożliwym. Tak, jakby wymieszać ze sobą dwa zestawy puzzli mając nadzieję, że będę do siebie pasować.

Tekst za tekstem, sprawdzian za sprawdzianem. Siedzenie w szkole od 8:00 do 16:00, a nawet zdarzało się, że z budynku szkolnego wychodziłam po godzinie 20:00. Tak wyglądał mój szkolny dzień od 2 tygodni.

***

Wychodząc z budynku szkolnego spojrzałam na zegarek, była 20:18. Byłam przyzwyczajona, że o takiej porze wracam do domu, więc rozkład jazdy autobusów znałam na pamięć.
Czekając na transport na przystanku autobusowy postanowiłam powtórzyć sobie materiały na sprawdzian z fizyki, który mamy za dwa tygodnie. Byłam dosyć zmęczona, bo nawet nie zorientowałam się, że autobus zajechał, ale moją uwagę przykuła większej postury kobieta w jaskrawym dresie co mnie ocknęło z transu. Wsiadłam do autobusu z jednym celem, wyspać się!

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Wiem, że trochę krótkie i mdłę, ale dajcie się rozkręcić, to nie wszystko xD
Postaram się dodaćnowe rozdziały tak co 2-3dni, albo i szybciej
Do następnego, bayo.

iMEchu