~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Wassim

Ik was me even gaan omkleden. Toen ik terug ging naar onze plaats zag ik nisrin, we hadden hetzelfde aan. Ook dat nog🙄. Ik wou net naar haar gaan totdat ik die ene gay van de vorige keer zag, waarmee nisrin aan het tankstation aan het praten was. Ik zag dat hij nisrin aantikken, ze beginnen te praten maar ik hoorde niet wat ze zeiden. Daarvoor stond ik te ver, ik ging naar men plek en ik ging zitten. Ik voelde de ogen van die gast de hele tijd naar me gericht, maar ik negeerde het maar. Ik besloot het anders te spelen en ging naast nisrin zitten ik vroeg waar hicham was. Ze zei :hij is even eten gaan halen en keek me raar aan. Ik snap haar wel ik had sinds ons 'gesprek' niet met haar gepraat. De jongen keek ons raar aan en praaten verder met nisrin, ze praten Frans. Oow dus deze gast komt uit Frankrijk. Ik verstond zowat alles wat ze zeiden, maar ik deed alsof ik hun niet hoorde of verstond.

Een paar minuten later, ag ik hicham eindelijk aankomen, we waren niet eens vertrokken en deze gast had al voorraad voor hele maan bij. Maar voor hem voor 1uur. Ik deed teken dat ik wat moest zeggen tegen hem we gingen even zitten op een zetel aan de overkant. Ik zei : pfff.. Kijk die gast hij blijft maar plakken bij nisrin. Ik zag hicham me met wiebelende wenkbrauwen aankijken en zei : Oehhhh!! Wassim is in love. Ik gaf hem een klap en zei :shhht!! Ni zo luid. 'dus je vind haar wel leuk'. Ja oké maar luister ze heeft me afgewezen, tien we het zogezegd goed moesten maken. Ik zag hicham verbaasd kijken. Na even zei hicham :'geef haar tijd, ze zit nu niet echt in een makkelijke periode in haar leven'.

Pov Nisrin
'Kuch kuch ' samir (de jongen) hoesten. hij zei : sorry ik ben een beetje ziek. Ik vond het nu een goed moment om te zeggen aangezien ik het toch ooit moest zeggen. Kijk samir ik ben ook ziek. Hij zei :ooh echt? Wat heb je dan griep? Ik zei : nee dat is het hem juist geen grip of koorts maar vele erger. Ik heb namelijk kanker.

Omg! Ik moet er even vandoor denk ik zei hij. Ik stond de er maar met open mond. Ik kon men ogen niet geloven, deze jongeren heeft gewoon geen respect. Ik ging naar het dek en keek naar de zee. Ik voelde de tranen aankomen.

Waarom ik? Waarom beproeft Allah mij op deze manier. Ik voel gewoon de duivel met de engel vechten diep in men hart. Ik word gewoon elke dag wakker met een mes in men rug. Ookal geef ik alken dag een kans met een visie op men toekomst. Luister goed naar de stilte de stilte van men pijn. Het leven is niet altijd hoe het is het is hard en soms gaat het mis.

Ik vraag me elke dag af of er hier nog een eind aan komt.hoe komt het dat men wereld op zen kop staat, hoe komt het dat ik elke dag word bekeken door mensen die afweten van men ziekte.' Alles komt goed ' ja dat zegt iederee,maar ik probeer te leven met een blok aan men been 7miljard mensen en toch sta ik er alleen voor.